“ชื่อข้าวหอม” แพทริกตอบเพื่อนอย่างรำคาญ เพราะข้าวหอมเป็นชื่อที่ภาษาไทยแท้ อย่างอารอนคงออกเสียงลำบาก
“คาวฮอม ใช่เปล่า” อารอนถามแพทริกอย่างขอความเห็น แต่กลับกลายเป็นว่าเรียกเสียงหัวเราะให้แพทริกเสีย
อย่างนั้น
“เธอชื่อข้าวหอมต่างหากล่ะ”
“ก็คาวฮอมไง ไม่ใช่หรอกเหรอ” อารอนยังคงมั่นอกมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองพูด แพทริกได้แต่อมยิ้มพร้อมส่ายหน้าไปมา
“เออ...แล้วแต่นายจะเรียกเถอะ แต่ระวังเจ้าตัวจะประเคนฝ่ามือใส่ใบหน้าหล่อๆของนายเอา”
“ไม่มีทาง หล่อๆอย่างฉัน มีแต่สาวๆจะประเคนจูบให้เสียมากกว่า”
“แล้วฉันจะคอยดู” แพทริกพูดอย่างปรามาส
ปรียาภัทรที่กลายเป็นบทสนทนาของสองหนุ่มโดยไม่รู้ตัว สะพายกระเป๋าของวีรณาออกมาจากห้อง แล้วกำลังจะเดินตรงไปหาวีรณาที่อยู่อีกห้องหนึ่ง แต่แพทริกเรียกเธอเอาไว้ซะก่อน
“คุณข้าวหอมจะเอากระเป๋าไปไหนเหรอครับ”
“จะเอาไปให้วีน่ะค่ะ”
“เดี๋ยวผมเอาไปให้เองครับ”
“งั้นก็ได้ค่ะ” ปรียาภั
