“ถ้าวีจะกลับจริงๆผมจะเปลี่ยนสถานที่จากที่มหาวิทยาลัยเป็นที่นี่เลยดีไหม” เขาส่งยิ้มที่ดูเหมือนใสซื่อแต่ที่จริงแล้วมันไม่ใช่เลย เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ชัดๆ แล้วเธอก็เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดเป็นอย่างดี จะอะไรเสียอีกล่ะ ก็เขาขู่ว่าจะจูบเธอน่ะสิ บ้าที่สุด! วีรณาได้แต่ยืนหน้าแดงก่ำ
“คุณแพทริกเขาหมายความว่าไงน่ะวี” ปรียาภัทรแอบกระซิบถาม เพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่แพทริกเอ่ย แต่คนตัวเล็กไม่กล้าบอกความจริงกับเพื่อน ใครจะไปบอกกันล่ะว่าเขาขู่ว่าจะจูบเธอ
“เอ่อ...ข้าวหอมเราว่าอยู่ก่อนเดี๋ยวค่อยกลับดีกว่าเนอะ”
“จ้ะ” ปรียาภัทรพยักหน้าตอบรับเพื่อนอย่างงงๆ แต่เธอก็ยิ้มออกมาได้เมื่อเห็นใบหน้าเหวอของรุ้งดาว แพทริกเดินเข้ามาโอบไหล่วีรณาแล้วพาเธอเดินไปพร้อมกับเขา โดยไม่ลืมที่จะหันมาบอกกับรุ้งดาว
“ต้องขอโทษอีกทีนะครับที่ผมไม่ได้บอกคุณว่าวีกับข้าวหอมมากับผมเอง” พูดจบเขาก็พาคนตัวเล็กเดินจากไป ปล่อยให้รุ
