“เอ่อ…ไม่มีครับ” โรเจอร์และลูอิสตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน
“งั้นก็ดี พวกนายสองคนออกไปได้แล้ว อ้อ…ถ้าฉันไม่เรียกก็ไม่ต้องเข้ามา เข้าใจไหม”
“รับทราบครับ” ทั้งคู่รับทราบคำสั่งแล้วเตรียมเดินออกจากห้อง แต่ทั้งสองเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงัก เพราะมีเสียงเรียกคนทั้งคู่ไว้
“เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณโรเจอร์ คุณลูอิส วีจะรบกวนช่วยไปส่งวีที่อพาร์ตเมนต์หน่อยได้ไหมคะ” วีรณาเรียกทั้งคู่ไว้เพราะต้องการจะขอร้องให้ช่วยไปส่งเธอ เพราะเห็นว่าค่อนข้างดึกมากแล้วแต่ประเด็นสำคัญที่เธอโมโหและอยากกลับให้เร็วที่สุดก็คือคนตัวโตที่กำลังกอดเธออยู่ เขากล้าดียังไงมาบอกว่าเธอจูบเขาต่อหน้าคนอื่น ทั้งที่จริงๆแล้วเขานั่นแหละจงใจทำให้มันเป็นแบบนี้
“ดะ…” โรเจอร์ยังพูดไม่ทันจบ แพทริกก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ถ้าไม่พวกนายไม่อยากถูกเตะจนกลับลอนดอนแทบไม่ทันล่ะก็ ฉันแนะนำให้นายทั้งคู่กลับไปที่ห้องของพวกนายเดี๋ยวนี้!” แพทริกเอ่ยเสียงเข้ม
