ตุบ!
ไม่สนว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ เลือกทุ่มเธอลงบนโซฟาสุดแรง พิมพ์พลอยหน้าเหยเกไปหมดเพราะรับแรงกระแทกจนแทบจุก บาดแผลบริเวณเรียวขายาวที่ยังไม่สมานกันดีแทบปริแตก
…เจ็บให้พอแล้วจำซะ!
อย่าให้ผู้ชายสารเลวคนนี้เข้าใกล้เธอได้อีก ต่อให้ต้องตายอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีวันยอมให้เขามาแตะต้องร่างกาย หัวใจมันเจ็บเกินพอแล้ว
ใบหน้างดงามบัดนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา คำว่าตกนรกทั้งที่ยังหายใจอยู่เป็นยังไง วันนี้เข้าใจแล้วจริงๆ
ผู้ชายที่เคยคิดว่าเป็นเทพบุตรบัดนี้ไม่ต่างอะไรกับซาตาน ยามที่เขาไม่พอใจก็ทำได้เพียงเท่านี้ใช่ไหม ระบายกับร่างกายเธอไม่ต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉาน
นี่น่ะหรือคนที่เคยบอกว่าจะปกป้องไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายน้องน้อยของเขาเป็นอันขาด นาวินไม่เคยเลย…
เขาไม่เคยรักษาสัญญา ไม่มีแม้แต่อ้อมกอดแสนอบอุ่นหรือมือนุ่มนิ่มปลอบประโลมยามปวดร้าว ซ้ำร้ายกลายเป็นชายหนุ่มมากกว่าที่เป็นผู้ทำลาย
เขาทำลายศักดิ
