“เดรค!! คุณนั่นเองบังเอิญจัง" ฉันยิ้มตอบคนตรงหน้าด้วยความดีใจ เดรคคือคนที่ช่วยฉันไว้ตอนที่เป็นลมกลางถนนและก็ช่วยไกล่เกลี่ยตอนที่รถชนนั่นไงล่ะ ถือว่าโลกยังมีความกลมอยู่บ้าง นึกว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีกแล้ว
“เซ็กซี่เกิร์ล สวยจนแทบจำไม่ได้” เดรคยิ้มหวานให้ฉันด้วยท่าทางขี้เล่นของเขา
"แต่ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ชนคุณเข้า พอดีฉันกับเพื่อนมึนๆน่ะค่ะ”
“แบบนี้ไม่ใช่มึนธรรมดาละมั้ง มึน!เมา!หนักด้วยนั่งด้วยกันก่อนดีไหม เพื่อนของคุณคอพับลงตรงนู้นแล้ว”
“เฮ้ย! ยัยแฟง! ฟักแฟง! โอ๊ย น่าอายชะมัด” ฉันเขย่าแขนปลุกฟักแฟงก็ไม่เป็นผล เธอนอนคอพับอยู่บนโซฟาอีกตัวตรงข้ามกับที่เดรคนั่งอยู่
“ดื่มกันมาเยอะเหรอครับ ทำไมพับไปทั้งอย่างนั้น”
“นาดื่มแค่นิดเดียวเองค่ะ นิดเดียวจริงๆ” นิดแต่ตอนนี้กำลังมองเห็นเดรคแยกร่างออกเป็นสามร่าง อึก!
“ผมลืมไปเลยนี่เรารู้จักกันในยุคไหนกัน ทำไมผมไม่มีเบอร์คุณเลย”ว่าแล้วเขา
