หย่าหวนรักกลับมา

EP5สิ่งที่หวาดกลัว

จีน่ายกมือขึ้นปิดปากแน่น ใบหน้าสวยส่ายระรัวราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น เธอไม่กล้าแม้กระทั่งยื่นมือคว้าที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาดูผลให้เต็มตา แค่เห็นว่าแถบสีแดงสองขีดขึ้นทั้งสามอันก็แทบล้มทั้งยืน จีน่ารู้สึกเหมือนโลกได้พังทลายลงมาต่อหน้าต่อตา เรี่ยวแรงที่เคยมีก็หดหายหากไม่ใช้มือยันกำแพงไว้เธอคงล้มลงหัวฟาดพื้นห้องน้ำไปแล้ว

“ฮึก” ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตอนนี้ตัวเองควรทำอย่างไร ความกลัวอัดแน่นไปทั้งหัวใจ มองไปทางไหนก็มืดแปดด้าน จีน่าไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังกับชีวิตมากเท่านี้มาก่อนเลย ตอนนี้เธอมีแต่ความหวาดกลัวในจิตใจ กลัวไปหมดทุกอย่าง

ไม่คิดเลยว่าความสนุกชั่วครั้งชั่วคราวจะนำพาหายนะใหญ่โตมาให้จีน่าได้มากขนาดนี้ หนำซ้ำยังท้องไม่มีพ่ออีก รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ยิ่งไปกว่านั้นคนอื่นจะมองพ่อกับแม่เธอยังไง คนอื่นจะว่าพ่อกับแม่เธอในทางที่ไม่ดีไหม แล้วถ้าเกิดพ่อกับแม่และพี่ชายเธอรู้จะผิดหวังในตัวจีน่าไหม ความภาคภูมิใจที่เคยมีในตัวเธอจะลดน้อยลงไปรึเปล่า ความรักที่มีให้เธอยังเท่าเดิมไหม ยิ่งคิดจีน่าก็ยิ่งกลัว ยิ่งกลัวก็ยิ่งร้องไห้ออกมา

ภายในห้องน้ำจึงก้องกังวาลไปด้วยเสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของจีน่า นานนับหลายนาทีกว่าเธอจะตั้งสติได้และยอมคว้าที่ตรวจครรภ์พวกนั้นเดินออกจากห้องน้ำมา

แต่เมื่อสายตาของจีน่าเหลือบไปเห็นรูปคู่ของเธอกับคารอสที่ถ่ายด้วยกันตั้งโชว์อยู่บนโต๊ะมุมห้อง สติของจีน่าก็กระเจิงอีกครั้ง เธอก้าวสุขุมเข้าไปหารูปภาพพวกนั้นก่อนคว้ามันขึ้นมาแล้วเขวี้ยงลงกับพื้นอย่างแรงเพื่อระบายความเจ็บปวดที่เธอเผชิญอยู่

“คนหลอกลวง”

เพล้ง

เศษแก้วแตกกระจายเต็มพื้น แต่มันคงแตกไม่เท่ากับเศษซากความรู้สึกของเด็กสาวคนนี้ที่แหลกสลายไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

“ฮือ” จีน่าทรุดตัวนั่งคุกเข่าลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ภาพอนาคตที่เคยวาดไว้หายวับไปในชั่วพริบตาเดียว จีน่าเงยหน้าหลับตาพริ้มภาวนาอยู่ในใจครั้งแล้วครั้งเล่าหลังลืมตาขึ้นมาอีกครั้งขอให้เรื่องราวที่เธอเผชิญอยู่ ณ ตอนนี้เป็นแค่ความฝัน ขอให้มันไปเพียงแค่เรื่องหลอกลวงเพียงเท่านั้น

ได้โปรดให้มันเป็นเช่นนั้น ได้โปรดอย่าใจร้ายกับเด็กคนนี้มากไปกว่านี้เลย

ทว่า เมื่อจีน่าลืมตาตื่นภาพแทงก์ตรวจครรภ์ที่กระเด็นกระดอนไปอยู่คนละทิศละทางก็ตอกย้ำให้จีน่าตื่นจากฝันหวานเพื่อพบกับความจริงอันขมขื่นที่เธอสร้างมันด้วยตัวของเธอเอง

“ฮึก” จีน่ากัดปากตัวเองแน่นจนเลือดซึม เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น ไม่อยากยอมรับเลยว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ มันเป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าเด็กอย่างเธอจะรับได้ จีน่าไม่รู้แม้กระทั่งวิธีจะรับมือกับมัน รู้แค่ว่าเธอไม่อยากเป็นแม่ใครในตอนนี้และเธอก็ไม่พร้อมที่จะให้เด็กคนหนึ่งเกิดมา

จีน่านึกเกลียดตัวเองมาก ๆ จึงใช้มือทุบตีไปตามร่างกายเพื่อสั่งสอนให้ตัวเองหลาบจำและตอกย้ำว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะใครหากไม่ใช่เธอ

หากวันนั้นเธอไม่เชื่อในคำลวง หลงระเริงไปกับคำหวานของผู้ชายคนนั้น ไม่ใจง่ายพลีกายนอนกับเขาเรื่องราวอันน่าสะพรึงกลัวนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

มันเป็นเธอที่ผิด เป็นเธอที่ใจแตก เป็นเธอที่ใจง่าย

เพราะมัวแต่โทษตัวเอง ร้องไห้ไม่สนใจกับสิ่งรอบข้าง จีน่าจึงไม่ได้ยินเสียงตะกุกตะกักหน้าประตูห้อง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในวินาทีถัดมาประตูห้องนอนที่เธอลงกลอนอย่างแน่นหนาก็ถูกเปิดเข้ามาด้วยฝีมือของคนเป็นแม่

“จีน่า”

จีน่าช็อกไปชั่วขณะหันมองตามเสียงเรียกด้วยตาเบิกโพลงกว้าง เธอตกใจมากและกลัวสุดขีดด้วยเหมือนกัน จีน่ารีบเก็บที่ตรวจครรภ์อย่างลนลานก่อนที่คนเป็นแม่จะเดินมาเห็น ยิ่งฝีเท้าของแม่ใกล้เข้ามาเท่าไรหัวใจของจีน่าก็เต้นช้าลงเท่านั้น

“แม่ได้ยินเสียงแก้วแตกและได้ยินเสียงลูกร้องไห้ แม่เคาะเรียกลูกตั้งนานแต่ลูกไม่ยอมเปิด แม่เป็นห่วงก็เลยถือวิสาสะไขกุญแจเปิดเข้ามา” จีน่าไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าแม่กำลังพูดอะไร สายตาของเธอมันโฟกัสแค่แทงก์ตรวจครรภ์ที่อยู่ตรงปลายเท้าแม่เท่านั้น

“ฮึก แม่คะ” และเพียงแม่หยิบมันขึ้นมาดูสติของจีน่าก็แตกกระเจิงทันที

“จีน่านี่ลูกท้องเหรอ”