รักเอยเธอมาอยู่ที่นี้ เป็นเมียของพฤกษ์ แถมยังมีลูกกับลูกพี่ลูกน้องเขา เขาเหมือนโดนฆ้อนทุบหัว ให้เขาตายซะยังดีกว่า ที่เขาต้องมารับรู้เรื่องตอนนี้ รักเอยตอนนี้ทำเหมือนคนไม่รู้จักเขา เขามองเธอตาแดงก่ำ พลางมองเด็กชายที่เขากอดตอนนี้ ลูกเธอกับพฤกษ์ เด็กที่น่ารักคนนี้เป็นลูกแฟนเก่าเขา
‘ขอลูกฉันกลับด้วยค่ะ ธาม มาหาแม่มา’ ฉันยืนมือที่สั่นระริกออกไปรับลูกกลับมา บอกตรงๆ ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ฉันกลัวไปหมด
เด็กน้อยก็โผดิ้นออกจากอ้อมแขนเขา เข้าไปหาแม่ เขาปล่อยธามให้เธอด้วยสติที่เลื่อนลอย รักเอยกอดลูกเหมือนจงอางหวงไข่
‘เอยขอตัวก่อนนะคะ’ เธอรีบเดินจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วก่อนที่น้ำตาเธอจะไหล เธอกอดลูกแน่นกับอก ใจเธอเต้นเร็วเหมือนจะหลุดออกมา ขาสั่นแทบจะก้าวจากตรงนั้นไม่ออก วันนี้เธอทำงานไม่ไหว จึงบอกส้มไปว่าขอกลับที่พักก่อน
เธอจะเอายังงัยดี หรือเธอต้องหนีไปจากที่นี้อีกรอบ ที่ที่เธอคิดว่ายังงัยเข
