แต่ท้ายที่สุดเขาก็ทนคำรบเร้าของฉันกับตาพวงไม่ไหว เลยต้องยอมมาดูอาการของมะนาวและกลุ่มเพื่อนที่ตอนนี้กำลังรวมตัวกันอยู่ที่บ้านพ่อผู้ใหญ่ โดยที่ฉันก็ถูกหิ้วสอยติดรถมอเตอร์ไซค์ของพี่สิงห์มาด้วย
“ขอบคุณหลายเด้อตาพวง” (ขอบคุณมากนะตาพวง)
พ่อผู้ใหญ่ยกมือขึ้นขอบคุณชายชราตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่มัวหมอง
“มีหยังกะซอยกันไปนี่ล่ะ ไสล่ะ พากันอยู่ไส” (มีอะไรก็ช่วยกันไปนี่แหละ แล้วพากันไปอยู่ไหนล่ะ)
ตาพวงเอ่ยถามพลางสอดส่องมองดูในตัวบ้าน
“อยู่ในห้องพระ หนักคักตาเอ๊ย” (หนักมากเลยละตา)
เสียงถอนหายใจของพ่อผู้ใหญ่ดังซ้ำ ๆ ก่อนจะพาพวกเราเดินเข้ามายังตัวบ้านและขึ้นไปชั้นบน เพียงประตูเปิดออกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังสนั่นคับบ้าน พวกเธอคงตกใจที่มีเสียงเปิดประตูเข้ามา
“บ่ต้องตกใจ ๆ บักสิงห์กับตาพวงมาแล้ว” (ไม่ต้องตกใจ ๆ ไอ้สิงห์กับตาพวงมาแล้ว)
“อ้ายสิงห์!” (พี่สิงห์!)
คนที่ชื่อมะนาววิ่งเข้ามากอดพี่สิงห์แน่น ที่ร
