ช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นได้เดินทางมาถึงแล้ว นี่เป็นอีกครั้งที่ฉันต้องมานั่งอยู่กลางห้อง โดยที่รอบข้างเต็มไปด้วยสายสิญจน์และแสงเทียนล้อมรอบ ดวงตาถูกปกปิดเอาไว้ด้วยผ้าสีดำสนิทจนไม่อาจมองเล็ดลอดเห็นเปลวไฟจากแสงเทียนได้
“ถ้าได้ยินเสียงเรียก ให้รีบลืมตาทันทีเข้าใจไหม”
“ค่ะ”
ฉันตอบรับพร้อมกับพยักหน้าระรัว ก้อนเนื้อที่หน้าอกเริ่มเต้นระส่ำอย่างรุนแรงเตรียมรับกับสิ่งที่กำลังจะเข้าไปเผชิญในอีกไม่ช้านี้
“จุดธูปเลย”
ตาพวงเอ่ยบอกหลานชายในขณะที่นำอะไรบางอย่างมาเหน็บที่หลังใบหูของฉัน จากนั้นก็กลับไปนั่งที่เดิม รอไม่นานเสียงสวดมนต์ก็ดังขึ้น
สถานการณ์ทุกอย่างยังคงปกติ ไม่มีลมกระโชกแรงหรือเศษดินกระเด็นตกใส่หลังคา มันปกติเสียจนฉันรู้สึกง่วง ก่อนที่จะผล็อยหลับทั้ง ๆ ที่ยังคงนั่งอยู่แบบนั้น จะว่าหลับไปเลยมันก็ไม่ใช่ ฉันรู้สึกตัวทุกอย่างว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ และสิ่งที่กำลังเห็นอยู่ต่อหน้าฉันในตอนนี้มันอา
