หลังจากที่ตาพวงกลับบ้านไป พี่สิงห์ก็พาฉันไปหาปลาอย่างที่พูดจริง ๆ โดยที่เราต้องนั่งมอเตอร์ไซค์กันไปที่ทุ่งนาก่อน การเดินทางค่อนข้างทุลักทุเลพอสมควร จนฉันต้องกอดเอวพี่สิงห์เอาไว้แน่น จนกระทั่งเราทั้งคู่มาถึงยังที่หมาย
“ถึงแล้วเหรอคะ”
ฉันรีบเอ่ยถามทันทีที่เขาจอดรถและดับเครื่อง รอบข้างมีเสียงลมพัดหวีดหวิวชวนให้สดชื่น ไหนจะกลิ่นที่เป็นธรรมชาติที่ฉันไม่ได้สูดดมมาแสนนานอีก
“ต้องเดินต่อน่ะ เราเข้าไม่ได้”
เขาจัดเตรียมอุปกรณ์อยู่สักพักก็จูงแขนฉันให้เดินตาม แต่เส้นทางมันค่อนข้างคับแคบ ถึงขนาดที่เดินซ้อนกันไม่ได้ และระหว่างทางก็เป็นหลุมเป็นบ่อ ทำเอาฉันแทบลื่นล้มหงายหลังไปหลายรอบ
“กรี๊ดด!”
พูดไม่ทันจะขาดคำขาฉันก็ไปลื่นเข้ากับโคลนตมจนเซถลา โชคดีที่พี่สิงห์คว้าแขนไว้ได้ทันจึงไม่ได้หน้าคะมำลงไป
“นี่สรุปฉันเอาเธอมาเป็นภาระเหรอเนี่ย”
“หนูไม่ได้บอกสักหน่อยว่าอยากมา”
ฉันมุ่ยหน้าตอบกลับเสียงพึมพำ ใจห
