ปัง!
เสียงประตูไม้บานใหญ่เปิดออกอย่างแรงพร้อมกับฝีเท้าหนักแน่นของณกรที่เดินเข้ามาภายในบ้านด้วยอาการหัวเสีย เสื้อสูทหรูถูกโยนพาดไปบนพนักโซฟาอย่างไม่ใยดี ก่อนที่เจ้าตัวจะทรุดนั่งลงและเอนศีรษะพิงพนักอย่างเหนื่อยหน่าย
“มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ หน้าเครียดกลับมาเชียว”
มาตาเอ่ยถามเสียงหวาน มือถือถ้วยไวน์แดงอยู่ในมือ เธอนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงโซฟาอีกมุม มองสามีด้วยสายตากึ่งห่วงใยกึ่งจับผิด
“วันนี้ธีสิสบุกเข้ามาที่บริษัท แล้วพูดเรื่องสัญญาเงื่อนไขระยำที่ฉันเคยเซ็นไว้” เสียงของณกรขบเคี้ยวอย่างไม่พอใจ “มันเอาเรื่องไมอามาขู่ ไม่ให้ฉันยุ่งกับลูกสาวตัวเอง ทั้งที่ไมอาเป็นลูกฉันแท้ๆ!”
มาตาขยับตัวนั่งตรงขึ้นเล็กน้อย มุมปากยิ้มบางๆ ขณะวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ
“มาตาเคยบอกคุณแล้วว่าอย่ายกไมอาให้ผู้ชายแบบนั้น…” เธอพูดอย่างราบเรียบ แต่ทุกถ้อยคำเหมือนกรดที่ค่อย ๆ ไหลรินลงบนแผลสด “แต่คุณไม่ฟัง ตอนนี้มันเริ่มกลืนไม่เข้า
