ทางด้านพีรดนย์ก็รู้สึกผิดสังเกตเพราะธิญาดากลับไปนานแล้ว แต่ยังไม่ไลน์มาบอกว่าถึงแล้ว พอเขาโทรไปก็ไม่มีคนรับสาย เขากำลังจะโทรไปหาปริญญาเพื่อสอบถาม ก็พอดีกับที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้นเสียก่อน เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของธิญาดาก็รีบกดรับ
“เกรซ ผมกำลังเป็นห่วงอยู่พอดีว่าทำไมเกรซไม่รับสาย”
“ดล นี่พี่เอง”
“พี่ปั้น ทำไมพี่ปั้นใช้เบอร์เกรซโทรมาล่ะครับ”
“ดลทำใจดีๆ ไว้นะ” เท่านั้นหัวใจของพีรดนย์ก็หล่นวูบ
“เกิดอะไรขึ้นครับ เกรซเป็นอะไร”
“เกรซถูกรถชน ตอนนี้คุณหมอกำลังผ่าตัดอยู่”
“ว่าไงนะครับ มันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วเกรซเป็นยังไงบ้าง” ปริญญาไม่ได้ตอบคำถามแต่บอกชื่อโรงพยาบาลให้เขาตามไป พีรดนย์ไม่สนแล้วว่าจะมีงานสำคัญอะไรรออยู่ เพราะสำหรับเขาธิญาดาสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
กว่าพีรดนย์จะฝ่าการจราจรอันติดขัดมาถึงโรงพยาบาลได้เขาก็แทบคลั่ง เมื่อมาถึงก็พบครอบครัวของธิญาดานั่งหน้าเครียดอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน โดยท
