ของทุกอย่างถูกจัดลงใส่กระเป๋าเรียบร้อย หลังเลิกเรียนฉันจะไปทันที..
เวลาเดินทางของฉันคือสองทุ่ม เวลาเลิกเรียนคือหกโมง คาดว่าเลิกเรียนปุ๊บก็คงจะมุ่งหน้าตรงไปสนามบินทันทีเลย
รู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเเล้วก็ตั๋วใบนี้ ..ฉันใช้เวลาทั้งคืนเพื่อคิดทบทวนสิ่งที่ผ่านมา คิดหนักมากจริงๆ ว่าเเท้จริงเเล้วฉันเองก็คงจะลืมเขาไม่ได้
เมื่อเช้าฉันก็เเค่อยากคุยกับเขาเเล้วถ้าทุกอย่างมันดีขึ้น ฉันจะฉีกตั๋วนี่ทิ้งเอง...
เเต่ผลที่ออกมาคือเขาไปกับผู้หญิงคนนั้น...
"อะไรเล่าถ้านายคิดถึงก็ไปหาฉันดิ"
รามนี่ก็อีกคน ตั้งเเต่ฉันบอกว่าจะไปทำเอาหน้าบึ้งหน้าบูดทั้งวันเลย
ที่จริงมันก็ไม่ใช่เเค่เขาหรอกที่ทำให้ฉันตัดสินใจเเบบนี้ เเต่มันเป็นเพราะฉันไม่ได้เจอพ่อนานเเล้วต่างหาก ...คำว่าครอบครัวสำหรับฉันมันสำคัญเสมอ
"ไม่อยากมีเพื่อนเป็นวิศวะเเล้วเหรอวะ"มันว่าเเล้วดึงคอเสื้อฉันเอาไว้ ไอ้นี่รุนเเรงจนวินาทีสุดท้ายเลยจริ
