K - HOPITAL
ผมเดินมาที่ห้องผู้ป่วยพิเศษด้วยอาการที่หมดอาลัยตายอยาก ปัญหาที่เกิดขึ้นมันถาโถมจนผมเเทบจะล้มทั้งยืน
เพราะการตัดสินใจของผมมันไม่ดี ..เรื่องถึงเเย่ลงเเบบนี้
"พ่อ..."
เพี๊ยะ!
หน้าผมหันไปตามเเรงมือของพ่อตัวเอง อีกครั้งที่ผมโดนลงโทษด้วยฝ่ามือหนักๆ จนรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่มุมปาก
ก็สมควร...
"ถ้าน้องเป็นอะไรไป สาบานว่าฉันจะกระทืบเเกเลยเจ้าคิง"
"ผมขอโทษ..."ผมบอกเสียงเเผ่ว ก่อนจะทรุดเข่าล้มลงนั่งตรงหน้าพ่อด้วยความรู้สึกผิด น้ำตาที่พยายามกลั้นมันไว้เริ่มไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
ไหลออกมาให้ทั้งพ่อเเล้วก็ลูกน้องของพ่อเห็น...
สมเพชตัวเองฉิบหาย...
"ผมขอเข้าไปดูน้อง.." ผมจะเข้าไปเเต่ก็ถูกลูกน้องของพ่อห้ามเอาไว้
"เเกกลับไปได้เเล้ว"
"เเต่พ่อ..." ถึงจะรู้ว่าเธอปลอดภัยเเต่ผมก็ยังอยากเข้าไปอยู่ดี...
"เเกกลับไปคิดทบทวนตัวเองให้ดีก่อนเเล้วเราค่อยคุยกัน"
ผมได้เเต่ยืนมองหน้าห้อง
