บนโต๊ะอาหารธรรมดาในแบบชาวบ้านพื้นเมืองภาคเหนือสิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือข้าวเหนียว แกงโฮะ แกงแค แกงฮังเล เสริมด้วยต้มจืดหมูสับและไข่เจียวกุ้งสับ ไพลินมองไปที่กรองแก้วพร้อมกับถามขึ้นมา
"กินได้ไหม อาหารเหนือมักจะปรุงโดยไม่ใส่น้ำตาล จะมีรสเค็มนำหน่อยและมีรสเผ็ดเล็กน้อยแต่ก็จะออกมันๆหน่อยเพราะคนบ้านนี้ชอบกินกะทิกัน..เธอคงกินได้อยู่แล้วล่ะ"
"กินได้ค่ะ กรองคิดว่ากรองชอบไข่เจียวกับต้มจืดมากกว่า"
"ไม่ใช่ไข่เจียวธรรมดานะ ใส่กุ้งสับด้วย" ไพลินมองไปที่ไข่เจียวกุ้งสับของโปรดหลานสาวเธอในสมัยยังเด็กน่าจะสี่ขวบเห็นจะได้ ร้องไห้กระจองอแงให้เธอเจียวไข่ใส่กุ้งสับแทบจะทุกวัน พูดง่ายๆก็คือไม่ว่ามื้อไหนก็ต้องมีไข่เจียวกุ้งสับจานโปรดของหลานสาวเธออยู่ด้วย
เธอนึกถึงภาพเก่าและวันเก่าๆ และนั้นมันก็ทำให้เธอยิ้มขึ้นมาระหว่างนั่งกินอาหารกันอยู่ เป็นรอยยิ้มที่นาดีนไม่ได้เห็นมานานนับสิบสิบปี ถ้าจะนับก็คงนับได้ประมาณเก
