#เวลาต่อมา
พรรณรายาอยู่ในภาวะที่ปลอดภัยแล้ว และเธอก็ถูกย้ายมาอยู่ที่ห้องพักฟื้นพิเศษที่ภานุได้ให้ทางคุณหมอจัดไว้ให้
เขามองใบหน้าที่ซีดเซียวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง พร้อมกับคิดพรรณนาถึงเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เขาอยากจะขอโทษเธอ ขอโทษที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เขาจะไม่พูดให้เธอต้องเป็นคนผิดอีกแล้ว จะไม่บอกว่าเธองี่เง่า เอาแต่ใจ จะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว
"ฮึก ! พี่ขอโทษ"
"อึกอือ ~"
ไม่รู้ว่าเธอตื่นเพราะได้ยินเสียงของเขา หรือว่าตื่นเพราะถึงเวลาตื่นของเธอที่หมดฤทธิ์ยาสลบแล้ว
ความเจ็บปวดมันถาโถมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทั้งกายและใจ เมื่อสายตาปรับการมองเห็นตรงหน้าได้อย่างชัดเจน ได้เห็นหน้าของเขา ใบหน้าที่แสนหล่อเหลาของชายหนุ่มมันทำให้เธอเจ็บปวดขึ้นมาแทบขาดใจ
เจ็บปวดที่ถูกคนรักหักหลัง เจ็บปวดกับการที่ต้องสูญเสีย เธอเหมือนคนตายทั้งเป็นเลย
"ฮึก ! อะ ออกไป" อยากจะ
