ตอนที่ 20 การเรียกตัว
760 คำ
" มีอะไรเหรอ? "
ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงสงสัย
" อะ... หอบองค์ชา- พบคะ "
อะไร?
พูดอะไรของเธอออกมา คิดว่าฉันจะเข้าใจหรือไง??? อย่างน้อยก็ขอให้ฟังออกหน่อยเถอะ
" เอ๋~ "
เสียงของลาฟเชียร์ทีอยู่ด้านหลังของผมร้องออกมาด้ยน้ำเสียงตกใจอะไรบางอย่างมาก แล้วเธอก็พูดออกมาต่อด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มาทางผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ก็สั่นๆ ออกมาด้วย
" อะ- องค์ชายรีบไปพบท่านเถอะคะ อย่ามาเสียงเวลากับคนอย่างฉันเลย "
ออ~
ที่ร้องออกมาเมื่อกี้เพราะเรื่องที่เวโรนิก้าพูดออกมานี้เอง- แต่เดียวก่อนนะนี่เธอฟังออกด้วยเหรอ คำพูดเมื่อกี้นะ ไม่สิ! เธออาจจะกำลังพูดถึงเรื่องอื่นอยู่ก็ได้ เพราะงั้นถามให้แน่ใจดีกว่า!
" คุณลาฟเชียร์กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่เหรอครับ "
" ก็เรื่องที่หญิงรับใช้ของท่านบอกไงคะ "
เรื่องนั้นจริงๆ สรุปเราิดเองใช่ไหมที่ฟังไม่เข้าใจ? แต่ว่ามันเรื่องอะไรกันละ เมื่อกี้ฉันฟังไม่เข้าใจนะสิ- ไม่สิ! คนที่ฟังเข้าใจคำพูดของเวโรนิก้าเข้าใจอย่างเธอได้นี่สิ ที่มันน่าตกใจ เหอะๆ
เมื่อผมมองลาฟเชียร์ แล้วคิดในใจสักพักก็หันกลับไปหาเวโรนิก้าที่อยู่ด้านหลังอีกครั้ง แล้วถามออกไป
" ช่วยพูดอีกรอบได้ไหม? "
" ค่ะ! ....องค์ราชาเรียกท่านไปพบคะ "
" เอ่ะ! "
เสียงผมร้องออกไปด้วยน้ำเสียงแปลกใจ หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่เวโรนิก้าพูดออกมา นี้เจ้าบ้ากลามนั้นจะเรียกเราไปทำอะไรกัน หรือความลับที่เล่าคิดไม่ดีด้วยจะแตกไปแล้ว
ไม่สิ!
เรื่องแบบนั้นไม่น่าเป็นไปได้ เพราะเราก็ใช้เวทย์ป้องกันการอ่านความคิดแบบที่เดฟีเรียสอนมาตลอดเวลาหลังจากที่ออกมาจากห้อง เรื่องแบบนั้นไม่นาเกิดขึ้นได้ แล้วหมอนั้นจะเรียกเราไปพบทำไมกัน???
หมับ!
เวโรนิก้ายื้นมือของเธอมาคว้ามือของผมเอาไว้ แล้วก็เริ่มพูดต่อทันทีด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ
" รีบไปกันเถอะคะ! "
" อะ- อา "
ผมตอบเธอออกไป จากนั้นก็หันหน้ากับไปทางลาฟเชียร์ที่ยืนอยู่แล้วพูดออกไป พร้อมกับยิ้มแบบสดใสให้กับเธอ
" ไปก่อนนะครับ "
" ค่ะ! "
ลาฟเชียร์ตอบออกมา แล้วก็ยกชายกระโปงของเธอขึ้นเล็กน้อย แสดงถึงการจากล่ากันของโลกใบนี้กับพวกชนชั้นสูง จากนั้นตัวผมก็โดนเวโรนิก้าลากตัวไปทันที ในระหว่างที่กำลังเดินไปอยู่ก็นึกถึงเรื่องของลาฟเชียร์ไปด้วย เด็กคนนั้นน่ารักจริงๆใช้สิทธิ์ของเชื้อพระวงศ์หมั่นกับเธอเลยดีไหมนะ
อืม~ ... .... .....
แล้วเธอเป็นแค่ลูกของบารอนที่เป็นยศต่ำสุดของขุนนางด้วย คงไมมีปัญ-
" องค์ชายคะ! "
เวโรนิก้าที่กำลังจูงแขนของผมอยู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
อะไรกัน? คนกำลังมีความสุขอยู่เลยอย่ามันขัดกันแบบนี้สิ
" การที่องค์ชายได้พบกับราชาแบบนี้เป็นเรื่องที่หายากมากเลยนะคะ! "
ห่ะ! หายาก? แค่ลูกจะไปเจอกับพ่อมันเป็นเรื่องที่ยากขนาดนั้นเลยหรือยังไง?
" ทำไมละ? "
ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงสงสัย จากนั้นเวโรนิก้าที่เดินอยู่ก็หยุดลงทันที แล้วหันหน้ามาทางผมด้วยสีหน้าจริงจังมาก ต่างจากตอนปกติลิบลับ แล้วเธอก็พูดออกมาขณะที่มองมาที่ตาของผม
" เพราะการพบแบบส่วนตัวอย่างนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นกับองค์รัชทายาทคนอื่นมาก่อนไงละคะ เพราะการที่องค์รัชทายาทจะเข้าพบกับองค์ราชาได้ต้องขอเข้าเฝ้าแบบเป็นทางการเท่านั้น หรือไม่ก็ตอนทานอาหารคะ "
" ออ~ "
ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเหมือนเข้าใจแล้ว และก็พยักหน้าขึ้นลงให้เธอ ตามจริงผมก็สงสัยเรื่องนี้มานานแล้วเหมือนกัน พวกเรื่องคำพูดของเวโรนิกา บางครั้งมันก็เป็นคำราชาศัพท์ บางครั้งมันก็เป็นคำปกติ อย่างเช่นเมื่อกี้ ทานอาหารตามจริงแล้วมันต้องพูดว่าเสวย! แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะยังไงปัญหาของเราตอนนี้ก็คือราชานั่นเรียกเราเข้าพบเพราะอะไร แถมยังเป็นการส่วนตัวแบบที่เจ้าพวกหมายเลข 1 - 4 ไม่เคยเข้าพบด้วย น่าสงสัยแบบสุดๆ ???
- ผู้เขียน
