เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมือง
ร่างเล็กของเฌอถูกอุ้มขึ้นแนบอกอย่างง่ายดาย
เนมก้าวเท้าเข้าลิฟต์ส่วนตัวเพื่อขึ้นไปห้องของเขา ขณะที่ยังอุ้มร่างเล็กที่หมดแรงในอ้อมแขนแกร่ง
“พี่เนม! ปล่อยเฌอเถอะค่ะ เฌอจะกลับบ้าน!” เสียงหวานสั่นสะท้าน มือเล็กทุบอกเขาเบาๆ อย่างอ่อนแรง
“กลับบ้าน?” เนมหัวเราะในลำคอ สายตาคมเจ้าเล่ห์ก้มมองคนตัวเล็กในอ้อมแขน
“เฌอยังคิดจะกลับไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ”
เสียงกดรหัสเข้าห้อง ก่อนที่ประตูจะเปิดออก แล้วปิดลงดัง ปัง!!
เนมอุ้มร่างบางเดินตรงเข้าห้องนอนหรูที่ปูด้วยผ้าปูเตียงสีขาวสะอาดตา
แล้ววางเธอลงกลางเตียงกว้างด้วยแรงที่ทำให้สปริงเด้งเบาๆ โดยไม่สนคำโวยวาย
อ๊ะ!” เฌอสะดุ้ง ร่างเล็กรีบถอยหนี แต่ยังไม่ทันได้พ้นขอบเตียง เขาจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเอง
ก่อนจะขึ้นคร่อมทับร่างบางไว้ทันที มือใหญ่เลิกชุดเดรสบางขึ้นไปเหนือเอวในพริบตา
กางเกงชั้นในลูกไม้ที่ถูกดึงออกตั้
