ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ความเงียบก็เข้ามาแทนที่ เจนที่ยังนอนพิงหมอนอยู่ ค่อยๆ กำผ้าห่มจนแน่น
ดวงตาที่เคยแสร้งอ่อนแรงกลับเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแฝงไปด้วยความริษยา ริมฝีปากบางกัดแน่นจนแทบขึ้นห้อเลือด
ก่อนเสียงหัวเราะเบาๆ เล็ดลอดออกมา
“หึ..คู่หมั้นแล้วไง” เสียงแผ่วแต่เต็มไปด้วยพิษร้าย
“ยังไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย”
เจนมองประตูที่เนมเพิ่งก้าวออกไปเมื่อครู่ แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นปนร้ายกาจ
“ทำมาปากดีใส่ฉัน คิดว่าฉันจะยอมง่ายๆ งั้นเหรอ” เสียงเย็นเยียบเอ่ยกับตัวเอง ก่อนที่มุมปากจะค่อยๆ
แสยะยิ้มขึ้นอย่างอันตราย
เนมก้าวออกมาพร้อมกุมมือเล็กของเฌอเอาไว้แน่นไม่ปล่อย ในวอร์ดเงียบลงไปชั่วขณะ
ทุกสายตาของพยาบาลและญาติผู้ป่วยที่อยู่บริเวณนั้นต่างหันมามองเป็นตาเดียว
บางคนเบิกตากว้าง บางคนกระซิบกระซาบเบาๆ จนกลายเป็นเสียงซุบซิบทั่วทั้งโถงทางเดิน
“นั่น..คุณหมอเนมใช่มั้ยคะ”
“แล้วนั่น…แฟนคุณหมอหรอ?”
