เทอร์รี่ตรงดิ่งลงมายังห้องครัว มือหนาเอื้อมไปเปิดตู้เย็น สอดส่ายสายตาหาวัตถุดิบที่จะใช้สำหรับปรุงอาหารให้คนป่วย อาหารที่เขาเลือกจะทำก็คือข้าวต้มทะเล
กลิ่นข้าวต้มหอมฉุยที่โชยออกมาจากในครัว ทำให้สะอิ้งที่รอจะมาเก็บภาชนะมื้อค่ำของเจ้านาย ใช้จมูกดมกลิ่นเสียงดังฟุดฟิด แล้วค่อยๆ เดินตามกลิ่นไปจนพบเจ้านายหนุ่มยืนอยู่หน้าเตา สาวใช้แปลกใจอยู่ไม่น้อยหรืออาหารที่จัดขึ้นโต๊ะไม่ถูกปาก จนทำให้เจ้านายหนุ่มต้องลงมือปรุงด้วยตนเอง
สะอิ้งรวบรวมความกล้าก่อนที่จะเอ่ยถามออกไป ก็ท่าทางนิ่งๆ ของเจ้านายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกหวั่นเกรงน้อยอยู่เสียเมื่อไร
“คุณเทอร์รี่ทำอะไรคะ”
ใบหน้าคมคายหันมาตามเสียงเรียก ก่อนจะขยับปากในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการรู้
“ทำข้าวต้มให้น้ำขิงน่ะ ว่าแต่พอจะมีฝรั่งสดสักลูกไหม ขอให้ฉันหน่อยสิ” เทอร์รี่ตอบพร้อมกับที่ใช้ทัพพีคนข้าวต้มที่ส่งกลิ่นหอมฉุยในหม้ออีกครั้ง จากนั้นจึงหมุนปิดเตาแก๊ส
อันที่
