บทที่18-3

1197 คำ

วันวิสาเดาเอาเองว่าระหว่างที่เขาเดินทางกลับมาที่บ้านเทอร์รี่ เจมส์ เคฮิลล์ อาจจะประสบอุบัติเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งจนทำให้สมองของเขากระทบกระเทือนไปชั่วขณะ จึงได้พูดจาแปลกๆ ออกมา “คิดว่าผมผิดปกติหรือ” คิ้วหนายกสูงแล้วถามเธอกลับอย่างรู้ทัน วันวิสาพยักหน้าหงึกๆ เป็นการยอมรับเพราะเธอคิดว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับเขาจริงๆ นั่นละ “เอาล่ะ ผมจะอธิบายให้ฟัง แต่มีข้อแม้ว่าคุณต้องฟังให้จบแล้วค่อยถาม โอเคไหม” วันวิสาพยักหน้าหงึกๆ เป็นการตอบรับ “คุณเคยคิดบ้างหรือเปล่าว่าทำไมผมถึงยื่นข้อเสนอที่คุณละเมิดลิขสิทธิ์ภาพของผมโดยการให้คุณมาอยู่ใกล้ตัว แทนที่จะคุยกันที่ศาลนั่นเป็นเพราะอะไร” “แต่ฉันเป็นคนเลือกเองนี่คะ” “ไม่ใช่คุณ ผมต่างหากที่เป็นคนเลือก” “ยังไงค่ะ ฉันไม่เข้าใจ” ตอนนี้ร่างเล็กในอ้อมแขนแข็งแรงไม่ได้ดิ้นรนและขัดขืนที่โดนโอบกอดเอาไว้ เธอลืมไปด้วยซ้ำว่ากำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา ความอยากรู้ทำให้เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม