“น้ำขิง มาทางนี้หน่อยสิ”
เสียงจิรกร หัวหน้าทีมที่มาบูรณะโบราณสถานในครั้งนี้ดังขึ้น วันวิสาจึงละสายตาจากแท็บเล็ตตรงหน้า แล้วรีบวิ่งไปหาเจ้าของเสียงทันที
“พี่กรมีอะไรให้น้ำขิงรับใช้คะ” วันวิสาฉีกยิ้มกว้างไปให้อีกฝ่าย เธอสนิทกับจิรกรในระดับหนึ่ง จึงสามารถพูดคุยหยอกล้อกันได้
“แหม…รับชงรับใช้อะไรกัน พูดจาซะห่างเหินเชียว คืออย่างนี้ พี่อยากให้น้ำขิงช่วยจดรายละเอียดด้วยว่าเราซ่อมแซมส่วนไหนไปบ้าง อ้อ…แล้วอย่าลืมถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานด้วยล่ะ
“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา”วันวิสาทำท่าตะเบ๊ะรับทราบคำสั่ง จิรกรส่ายหน้าอย่างขำๆ จากนั้นทั้งคู่จึงแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน
วันวิสาและทีมงานเพิ่งจะได้รับประทานอาหารกลางวันช่วงบ่ายคล้อย มีเต็นท์ที่จัดวางอาหารกลางวันสำหรับทีมงานที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ภายในบริเวณพระนารายณ์ราชนิเวศน์ วันวิสาจึงเดินมาร่วมกลุ่มด้วย
อาหารแต่ละคำที่ตักเข้าปากวันวิสาค่อยๆ บรรจงเคี้ยวมันอย่างมีค
