“ไม่ได้อยากคุย แต่น้ำขิงอยากฆ่าพี่ทิ้ง เข้าใจไหม!”
วันวิสาตะโกนใส่หน้ากนกพล พร้อมๆ กับที่มือเล็กทั้งสองข้างเอื้อมไปกระชากคอเสื้อของรุ่นพี่หนุ่มเอาไว้แน่น จนคนถูกกระทำแทบจะขาดอากาศหายใจ
“ดะ…เดี๋ยวก่อนน้ำขิง ใจเย็น แค่กๆ”
กนกพลร้องบอกเสียงกระท่อนกระแท่น มือหนากระชับข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้แน่น เพราะเกรงว่าถ้าวันวิสาออกแรงมากกว่านี้ เขาต้องขาดอากาศหายใจอย่างแน่นอน
เมื่อเห็นว่าเพื่อนรุ่นพี่เริ่มหายใจติดขัด วันวิสาจำต้องปล่อยมือออกจากคอเสื้อของอีกฝ่ายอย่างไม่เต็มใจ แต่นัยน์ตากลมโตยังคงจ้องมองกนกพลด้วยสายตาวาวโรจน์ จนคนถูกมองขนลุกขนชัน
กนกพลใช้ฝ่ามือหนาข้างหนึ่งลูบลำคอตัวเองป้อยๆ หลังจากที่วันวิสายอมผละออก แรงโมโหของเพื่อนรุ่นน้องทำให้เขาเกือบขาดอากาศหายใจไปเหมือนกัน
“รู้ไหมว่าพี่ทำให้น้ำขิงเดือดร้อนมากแค่ไหน”
กนกพลส่ายหน้าน้อยๆ อย่างไม่รู้จริงๆ ที่เขารู้ก็คือเขาเอาไฟล์ภาพมาขายให้วันวิ
