“อยากรู้ คุณก็ตามไปดูสิ”
เขาตอบภรรยาเพียงเท่านั้น ก่อนจะลงมือจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้า แล้วส่งยิ้มน้อยๆ ให้ภรรยาอีกครั้ง ซึ่งเมื่อบัวแก้วเห็นท่าทีแบบนั้น ถึงกับกู่ร้องในใจ
ตั้งแต่หนุ่มยันอายุอานามป่านนี้ยังกวนประสาทเธอไม่เลิกเลยจริงๆ
บัวแก้วไม่ได้ทำตามที่สามีบอก เธอทำเพียงจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้าเช่นกัน พลางคิดในใจไปด้วยว่าพ่อลูกชายตัวดีคงเข้าไปในครัวแล้วอาจจะทานอาหารในนั้นเลยก็เป็นได้
ร่างสูงสาวเท้ามาจนถึงบริเวณห้องครัว เอวสอบพิงขอบประตู แขนกำยำประสานกันไว้ระดับอก นัยน์ตาสีเทาจ้องมองไปที่ร่างบางที่กำลังตักข้าวต้มใส่ปากด้วยสายตาไม่พอใจ
“ทำไมถึงมานั่งกินข้าวตรงนี้”
เสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้วันวิสาสะดุ้งตัวน้อยๆ ก่อนจะรีบวางช้อนในมือลงแล้วเบนหน้ามามองคนตัวโตที่กำลังยืนพิงกรอบประตู
“ก็ตรงนี้เป็นที่สำหรับผู้รับใช้อย่างฉันไม่ใช่หรือคะ”
วันวิสาบอกเสียงเรียบ น้ำเสียงก็ไม่ไ
