วันวิสาปล่อยให้เพื่อนรักและพี่ชายนอกไส้สุดที่รักตกลงเรื่องหัวใจกันเอาเอง เธอรีบออกจากร้านหวานละมุนแล้วตรงดิ่งกลับไปยังคฤหาสน์เคฮิลล์ทันที
ถึงแม้ว่าเธอจะรีบอย่างถึงที่สุด แต่กว่าจะกลับมาถึงคฤหาสน์เคฮิลล์ก็เกือบสองทุ่มตรง ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเธอเลยเวลารับประทานอาหารค่ำของครอบครัวเคฮิลล์ไปแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย
รถยนต์สัญชาติญี่ปุ่นของวันวิสาค่อยๆ ชะลอตัวยังโรงจอดรถ ร่างเล็กพาตัวเองออกมายืนด้านนอก จัดการล็อกรถแล้วสาวเท้าเข้าไปในตัวคฤหาสน์หลังใหญ่
ภายในห้องโถงใหญ่ปราศจากผู้คน แต่ยังมีไฟหรี่เปิดไว้ให้เธอพอได้มองเห็นทาง ร่างเล็กเดินฉับๆ เตรียมตรงขึ้นไปชั้นสอง โดยไม่ทันได้สังเกตว่าร่างสูงของใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่ และเขาก็ไม่ทำเพียงแค่จ้องมองเธอเท่านั้น เท้าหนาก้าวอย่างรวดเร็วจนกระทั่งมาหยุดอยู่ข้างหลังเธอ เหลือระยะห่างระหว่างกันเพียงหนึ่งช่วงตัว
“มีธุระอะไรกันนักหนาถึงได้กลับมามืดค่ำเอาป่
