ร้ายรักลิขสิทธิ์ลวง

บทที่4-2

ทันทีที่คนตัวโตว่าจบ มือเล็กรีบถอดแว่นตาออกทันที ทำไมนะ เวลาที่อยู่ต่อหน้าเทอร์รี่เธอต้องมีอาการแปลกประหลาดไปเสียทุกครั้ง แถมทุกครั้งก็ยังเป็นเรื่องที่น่าขายหน้าอีกด้วย

วันวิสาวางแว่นสายตาไว้บนพนักโซฟา ก่อนจะส่งยิ้มแหยๆ ไปให้คนหน้านิ่งที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”

วันวิสาบอกอีกฝ่าย ก่อนจะรีบหันหลังให้เขาอย่างเสียมารยาท ยิ่งนัยน์ตาสีเทาจ้องมองมาที่เธอมากเท่าไร เธอก็ยิ่งใจเต้นรัวแรงจนหัวใจดวงน้อยๆ แทบจะกระเด็นกระดอนออกมาอยู่นอกอกอยู่รอมร่อ เธอยอมเสียมารยาทที่จะไม่ฟังคำตอบกลับของอีกฝ่าย เพราะเธอไม่อาจต้านทานสายตาคู่คมนั่นได้จริงๆ

เทอร์รี่ไม่ได้ต่อว่าอะไรเธออีก เพราะหลังจากที่คนตัวเล็กหันหลังให้เขาแล้ว รอยยิ้มเล็กๆ ก็ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ศีรษะที่มีเส้นผมสีน้ำตาลเข้มปกคลุมส่ายไปมาอย่างขำๆ แววตาตื่นตระหนกของเธอเวลาที่สบตากับเขาตรงๆ ทำให้เขาแทบอยากจะหัวเราะไปเสียทุกที เขาไม่รู้เลยจริงๆ ว่าตนเองจะน่ากลัวอะไรขนาดนั้น

ตอนนี้เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าข้อเสนอที่เขาหยิบยื่นให้เธอจะดีต่อตัวเองมากน้อยแค่ไหน ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเป็นคนดูแลเธอ แทนที่เธอจะต้องมาดูแลเขา

ช่วงพักเป็นเวลาสองเดือนก่อนที่จะเริ่มถ่ายภาพยนตร์เรื่องต่อไป เมื่อมีวันวิสาอยู่ข้างๆ ชีวิตของเขาคงจะมีสีสันอยู่ไม่น้อย

ร่างสูงขยับตัวไปหยิบรีโมตที่ควบคุมระบบไฟฟ้าทั้งหมดภายในห้องนอนที่วางอยู่บนหัวเตียง มือหนากดเพียงแค่ปุ่มเดียวไฟที่เคยสว่างไสวก็ดับพรึ่บลง เหลือเพียงแค่แสงจันทร์เท่านั้นที่สาดส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาได้ เขากระพริบตาถี่ๆ อยู่สามสี่ครั้ง ก่อนสายตาจะปรับเข้ากับความมืดสลัวได้ ร่างสูงค่อยๆ เอนตัวลงนอน เปลือกตาหนายังไม่ได้ปิดในทันที ตาคู่คมยังคงมองไปที่ร่างเล็กที่นอนบนโซฟาเบด

วันวิสานอนนิ่งในท่าเดิม เธอยังไม่ได้หลับตามที่บอกอีกฝ่ายเอาไว้ และก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับตาลงได้ ถ้ายังไม่ได้ทำกิจกรรมสำคัญที่ต้องทำเป็นประจำก่อนเข้านอน

หลังจากที่ไฟดับลงอยู่พักใหญ่ เมื่อแน่ใจว่าคนตัวโตน่าจะหลับเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กค่อยๆ ลุกนั่งในท่าคุกเข่าราบ โดยหารู้ไม่ว่าคนที่เธอคิดว่าหลับไปแล้ว ไม่ได้หลับอย่างที่เธอคิด และตอนนี้นัยน์ตาคู่คมก็กำลังจ้องเขม็งมาที่เธอ ถึงแม้ว่าภายในห้องจะถูกความมืดสลัวปกคลุมเอาไว้ แต่แสงจันทร์ที่สาดส่องผ่านเข้ามานั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวมองเห็นร่างเล็กที่กำลังก้มๆ เงยๆ ได้อย่างชัดเจน

ร่างสูงจ้องมองร่างเล็กที่กำลังประนมมือไว้ที่ระดับอก ก่อนที่ปากเล็กจะขยับงึมงำราวกับกำลังท่องคาถาอะไรบางอย่าง ถ้าให้เขาเดา คนตัวเล็กก็คงจะกำลัง…

สวดมนต์ก่อนนอน..

เพราะมารดาของเขาก็ทำอยู่บ่อยๆ แต่ส่วนใหญ่เขาเห็นท่านสวดมนต์ที่ห้องพระจากนั้นจึงได้เข้านอน เดิมทีเขาและบิดานับถือศาสนาคริสต์ แต่ท้ายสุดคุณนายบัวแก้วมารดาของเขาก็โน้มน้าวให้เขากับบิดาเปลี่ยนมานับถือศาสนาพุทธ และมารดาของเขาก็ทำสำเร็จเสียด้วย

เขาเห็นคนตัวเล็กงึมงำกับบทสวดมนต์ต่างๆ อยู่พักใหญ่ และท้ายสุดเขาเห็นเธอก้มลงกราบหมอนห้าครั้ง จากนั้นร่างเล็กก็ขยับตัวนอนอย่างสบายอกสบายใจ ไม่ถึงห้านาทีหลังจากนั้น ร่างเล็กก็ไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ อีก

เทอร์รี่ถึงกับส่ายศีรษะไปมา นี่ถ้าเขาต้องใช้ชีวิตร่วมกับเธอ…

“คุณเทอร์รี่ อย่าลืมสวดมนต์ก่อนนอนด้วยนะคะ”

“คุณเทอร์รี่ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ เราต้องไปใส่บาตรค่ะ”

“คุณเทอร์รี่ อย่าลืมนั่งสมาธิและเดินจงกรมด้วยนะคะ”

แค่คิดก็สยองแล้ว…

ใบหน้าหล่อเหลาเพิ่มระดับความแรงในการสะบัดศีรษะไปมาเพื่อขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง สุดท้ายเปลือกตาหนาก็ค่อยๆ ปิดลงและเข้าสู่ห้วงนิทราตามคนตัวเล็กไป

วันวิสาสะดุ้งตัวตื่นขึ้นเวลาหกโมงตรงของเช้าวันใหม่ เธอชันตัวลุกขึ้นนั่ง หยิบแว่นสายตาที่วางบนพนักโซฟาขึ้นมาสวม ตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่เตียงหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ร่างสูงผู้เป็นเจ้าของห้องยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงกว้าง ใบหน้าคมคายที่มีผมสีน้ำตาลเข้มปกคลุมดูยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ทำให้เจ้าของดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ เอาเป็นว่าไม่ว่าเขาจะเป็นแบบไหนก็มีอิทธิพลต่อจิตใจดวงน้อยๆ ของเธออยู่ดีนั่นละ

นี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาละเมอเพ้อพกกับใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็เห็นจะเป็น...

เตรียมน้ำให้เขาอาบตามสัญญาตัวร้ายที่เธอจำใจเซ็นชื่อลงไปอย่างไม่มีทางเลือก เหตุผลที่ทำให้เธอยอมเซ็นสัญญานั่นก็คือ…

เธอไม่อยากไปขุดหาของเก่าในซังเตตามที่เขาข่มขู่เอาไว้

วันวิสาย่นจมูกใส่คนตัวโตที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา บอกตรงๆ เธอกล้าทำท่าทางแบบนี้ใส่เขาก็เฉพาะเวลาที่เขาไม่เห็นนั่นละ

จะให้ทำต่อหน้าอย่างนั้นหรือ ใครจะกล้า…

แค่นัยน์ตาสีเทาปรายเพียงหางตามองเธอ เธอก็กลัวจนหัวหดไปหมดแล้ว

วันวิสาสะบัดศีรษะไปมาอยู่สองสามครั้งเพื่อขับไล่ความคิดฟุ้งซ่าน ก่อนจะขยับตัวลงจากโซฟาเบดแล้วตรงไปยังห้องน้ำ

ทันทีที่ผลักบานประตูเข้ามาด้านใน ตาคู่สวยที่กลมโตมากอยู่แล้วยิ่งกลมโตมากเข้าไปใหญ่

“นี่มันห้องน้ำหรือห้องนอนกันแน่นะ”

ห้องน้ำของเทอร์รี่กว้างกว่าห้องนอนของเธอเสียอีก พื้นห้องน้ำทำด้วยหินอ่อนเอ็มพาราโด้ดาร์กที่นำเข้ามาจากสเปนรวมถึงผนังห้องน้ำนั่นก็ด้วย เคาน์เตอร์อ่างล่างหน้าก็ทำมาจากหินอ่อนชนิดเดียวกัน ส่วนอ่างอาบน้ำเป็นสีขาวตัดกับพื้นห้องน้ำ เป็นอ่างจากุซซี่ดีไซน์หรูหรา ทันสมัย ขนาดใหญ่ จนเธอคิดว่าน่าจะลงไปแช่ในอ่างได้คราวละหลายๆ คน

วันวิสาชื่นชมกับความงามของห้องน้ำแสนโอ่อ่าอยู่พักใหญ่จนพอใจถึงได้เริ่มเปิดน้ำอุ่นในอ่างจนถึงระดับที่พอเหมาะ แวบแรกที่เธอคิด

‘น่าลงไปนอนแช่ชะมัด คงจะรู้สึกดีไม่น้อย’

แต่แวบต่อมาที่เธอคิดก็คือ…

‘ก็ลองลงไปแช่ดูสิ เทอร์รี่ เจมส์ เคฮิลล์ จะได้ฉีกเธอเป็นชิ้นๆ อย่างไม่ต้องสงสัย’

และสุดท้ายความหวาดกลัวก็พ่ายแพ้ต่อความปรารถนาก่อนที่เธอจะตัดใจเดินออกจากห้องน้ำไปอย่างแสนเสียดาย ไม่รู้ล่ะ ถ้าวันไหนเจ้าของห้องไม่อยู่ละก็ เธอจะถือวิสาสะมาแช่ตัวในอ่างอาบน้ำนี้ให้ได้ อยากจะรู้จริงๆ ว่ามันสบายอย่างที่เธอคิดเอาไว้หรือเปล่าตากลมโตมองอ่างอาบน้ำที่แสนหรูหราอย่างอาลัยอาวรณ์อีกครั้ง

เท้าเล็กขยับเท้าเตรียมจะเดินออกไปด้านนอก ทั้งๆ ที่ยังไม่ละสายตาจากมัน แต่เมื่อใบหน้าเรียวสวยหันกลับมาก็กระแทกกับกำแพงมีชีวิตเข้าอย่างจัง