วงแขนแข็งแรงคว้าร่างเล็กมาโอบกอดไว้แน่นราวกับเกรงว่าเธอกำลังจะแวบหายไปต่อหน้าต่อตา จมูกโด่งได้รูปและริมฝีปากหยักกดจูบอย่างสะเปะสะปะบนดวงหน้างามที่ยังคงเปียกชุ่มด้วยหยาดน้ำตา วันวิสาปล่อยให้เขาทำแบบนั้นอยู่ชั่วครู่จึงขืนตัวออกมา แล้วประสานสายตากับดวงตาคู่คมที่กำลังไหวระริกไม่ต่างกัน
“เรื่องบางเรื่องน้ำขิงสามารถปล่อยให้มันผ่านไปได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องนี้น้ำขิงไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้จริงๆ ค่ะ ถ้ามันไม่ชัดเจน เราก็ควรจะถอยออกมาไม่ใช่หรือคะ และน้ำขิงก็อยากจะย้ำให้พี่เจมส์รู้อีกครั้ง สำหรับผู้หญิงคนอื่นน้ำขิงไม่รู้ว่าคิดกันอย่างไร แต่สำหรับน้ำขิงการปิดบังก็ไม่ต่างอะไรกับการโกหกนักหรอกค่ะ ไว้พี่เจมส์จัดการเรื่องนี้ได้เมื่อไร เราค่อยคุยกันอีกทีก็แล้วกันค่ะ”
“พี่ไม่ยอม และพี่ก็จะไม่มีวันถอยออกจากความรักของเราแน่ ไม่มีวัน” เสียงทุ้มประกาศกร้าว เขาไม่มีทางปล่อยมือจากเธอแน่ ไม่มีทางปล่อยมือจากหัวใจของต
