การจราจรบนท้องถนนของเช้าวันเสาร์ไม่ได้แน่นหนาอย่างที่คิด โฟล์คสวาเกนสีแดงจัดจ้านที่คุณมนูญเพิ่งจะถอยป้ายแดงให้ตอนที่พิชชาไปฝึกงานจอดลงที่ลานกว้างของโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช’ ในครึ่งชั่วโมงต่อมา
หญิงสาวร่างเล็กเดินไปทักทายเจ้าหน้าที่ตรงเคาน์เตอร์ส่วนหน้าที่พอจะรู้จักอยู่บ้าง
พูดคุยไม่นานเธอก็ขอตัว ใช้ลิฟต์ขึ้นมายังห้องทำงานของพี่ชาย ซึ่งแยกออกมาต่างหากจากแผนกศัลยกรรมทรวงอกที่ประจำอยู่
เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานแสนกว้าง วางเอกสารที่ถูกไหว้วานลงบนโต๊ะตัวหนึ่ง
ระเบียงห้องขนาดใหญ่ที่มองผ่านกระจกใสสามารถมองออกไปเห็นตึกสูงชันและความวุ่นวายของคนในเมืองกรุงได้จนสุดลูกหูลูกตา
‘วิวัฒเวช’ เป็นโรงพยาบาลเอกชน คนที่เข้ามารับการรักษาส่วนใหญ่เป็นคนฐานะดีไปจนถึงระดับมหาเศรษฐี ยอมจ่ายเงินในจำนวนที่สูงเพื่อรักษาชีวิต รวมไปถึงการซื้อสุขภาพที่ดีให้กับตนเองและครอบครัว
ต่อให้พี่ชายเธอจะไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกับ
