ดูจากเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นก็รู้ชัดเห็นแจ้งแล้ว
คนอย่างเขามันร้ายกว่าที่คนอื่นเห็นซะอีก ถึงได้ล่อลวงให้เธอเคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตร้อนแรงนั้นได้
กระทั่งตอนนี้ความรู้สึกหวิวหวามนั้นก็ยังไม่จางหายไป
“ก็อะไร?” มนต์มีนาตัดใจวางนมอุ่น ๆ ในแก้วที่กำลังจะยกขึ้นดื่มลง จู่ ๆ ก็นึกอยากเซ้าซี้เพื่อนขึ้นมา
“ก็รู้จักดีกว่ามีนแล้วกันน่า รีบกินข้าวเถอะ เดี๋ยวหลานเราจะหิว” เธอไม่อยากเอาเรื่องของธนาเข้ามาในหัวไปมากกว่านี้เลยรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
หากแต่นุชจรีที่ยืนรอรับใช้ทั้งคู่อยู่ก็เป็นคนที่ดึงเอาเรื่องของชายหนุ่มกลับเข้ามาอยู่ในบทสนทนาระหว่างมื้ออาหาร
“น้องมีนอาจไม่รู้ว่าสองคนนี้เขาไล่เตะก้นกันมาตั้งแต่เด็กแล้วนะคะ คุณผู้หญิงยังเคยบอกว่าเมื่อก่อนคุณฟินน์สนิทกับคุณธนามากกว่าคุณฟันอีกค่ะ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอคะพี่นุช?” ความสัมพันธ์ในวัยเด็กระหว่างพิชชากับอีกฝ่าย ทำให้คนที่ปกติไม่ได้มีนิสัยอยากรู้เรื่อง
