ของหวงคุณหมอ

บทที่7 เกิดเป็นหมอต้องอดทน(แค่ไหนวะ)

ธนาวางร่างบอบบางลงไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ หญิงสาวนั่งคอพับไปกับเบาะอย่างคนที่หมดสภาพ

คนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยของฮัมเมอร์ดำขลับเหยียบคันเร่งออกสู่ถนนใหญ่ในเวลาต่อมา หมายจะพาคนเมาไปส่งที่บ้านให้เร็วที่สุด จากความสามารถในการขับและระยะทาง คาดว่าเขาคงจะไปถึงจุดหมายภายในยี่สิบนาที

แต่ขับมาได้เพียงครึ่งทาง คนที่สลบไปแล้วกลับตื่นขึ้นมา ทำท่าพะอืดพะอม

“เห้ย! ดะ…เดี๋ยว จะอ้วกเหรอ รอแป๊บนะ” เมื่อเห็นท่าไม่ดี ชายหนุ่มจึงรีบเปิดไฟท้าย เตรียมจะหักพวงมาลัยเข้าไปจอดข้างแต่ก็ช้าไป

แหวะ!!! แหวะ!!!

ไม่ทันซะแล้ว พิชชาปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างที่เอาเข้าไปในร่างกายออกมาเปรอะเปื้อนไปทั้งหน้าขาแน่นหนั่นและบริเวณเป้ากางเกงของชายหนุ่ม เหมือนเห็นตัวเขาเป็นชักโครกอย่างดี

เชี่ยเอ้ย!

ชายหนุ่มนั่งตัวแข็งทื่อเหมือนช่วงล่างของเขาตายด้านไปในขณะนั้น ยกมือทั้งสองอยู่เหนือศีรษะของเธอ ไม่รู้ว่าควรจะสรรหาคำใดถึงจะเหมาะสมกับสิ่งที่น้องสาวของพิชยะเพิ่งจะทำลงไป

หนุ่มโสดที่มักจะออกมาหาความสุขตามสถานบันเทิงอย่างเขา เคยหิ้วผู้หญิงที่เมาแอ๋เข้าโรงแรมนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยสักครั้งที่พวกผู้หญิงเหล่านั้นจะอาเจียนรดใส่เขาแบบนี้

สบายเนื้อสบายตัวแล้ว คนก่อเรื่องก็กลับไปที่เบาะ นั่งคอพับไปอีกรอบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ปล่อยให้คราบปฏิกูลของตัวเองส่งกลิ่นโชยและเลอะเปรอะเปื้อนเต็มกางเกงชิโนตัวเก่งของเขา ราวกับไม่มีความผิดใด

จากสภาพตอนนี้ ธนาจำเป็นต้องหาสถานที่ชำระล้างร่างกายเป็นการด่วน แต่ตอนนี้ก็ทำได้เพียงเช็ดให้สะอาดด้วยกระดาษทิชชู่เท่านั้น แต่กลิ่นไม่พึงประสงค์ก็ยังหลงเหลืออบอวลอยู่ภายในรถ

ความตั้งใจแรกที่จะพาเธอไปส่งยังบ้านเช่าแล้วเขาค่อยกลับไปที่พักซึ่งได้ทำการจองไว้แล้ว จำต้องเปลี่ยนแพลนกะทันหันแล้ว

ไม่นานฮัมเมอร์คันใหญ่ก็จอดลงที่ลานกว้างภายในรีสอร์ทหรูแห่งหนึ่ง ห่างจากตรงที่พิชชาอยู่ประมาณสิบกิโลเมตร

ศัลยแพทย์หนุ่มนั่งใช้ความคิดหลังจากดับเครื่องยนต์แล้ว แต่หญิงสาวยังเมาหมดสภาพอยู่ที่เบาะรถ

ไม่อยากนึกเลย ถ้าพิชชาไปเมากับผู้ชายคนอื่นแล้วกลับมาในสภาพนี้ จะเกิดอะไรขึ้น

ยิ่งคิดถึงเหตุผลที่เธอชวนเขาออกไปดื่มเพราะเรื่องของแทนไท ความหงุดหงิดก็เข้าจู่โจมเขาอีกครั้ง

เรื่องร้าย ๆ ที่เกิดขึ้นกับพิชชาส่วนหนึ่งอาจจะมาจากเขา

ถ้าเขาเตือนเธอสักนิด ไม่ก็ห้ามไม่ให้เธอยุ่งเกี่ยวกับไอ้เพื่อนเลว ๆ นั่น

ยอมโดนดุด่า ยอมให้เธอต่อว่าเขา ‘เสือก’ เรื่องส่วนตัว วันนี้พิชชาก็อาจจะไม่ต้องเสียใจ

เมื่อความคิดหยุดลง กลิ่นตุ ๆ ที่กางเกงก็โชยเข้ามาในจมูก เพิ่งจะตระหนักได้ขึ้นมาว่าสิ่งที่เขาควรจะทำตอนนี้มากกว่าการมานั่งครุ่นคิดเรื่องของพิชชา คือรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชำระล้างร่างกาย

จัดการกับความคิดของตนเองให้กลับมาสงบได้ ธนาปลดเข็มขัดนิรภัยออกให้เธออย่างเบามือ กลัวว่ายัยตัวแสบจะตื่นขึ้นมาก่อเรื่อง

วิธีเดียวในการให้พิชชาลงจากรถของเขาในตอนนี้ คือใครสักคนต้องอุ้มเธอไปที่ล็อบบี้ เพราะตอนที่เดินทางมาถึง เขาก็ตรงไปหาเธอด้วยความเป็นห่วง จึงไม่ทันได้เช็คอิน

และคนโชคร้ายคนนั้น ก็ไม่พ้นเขา

จังหวะจะอุ้มหญิงสาวลงจากรถ สายตาดันจับจ้องไปหยุดอยู่ที่ใบหน้าขาวนวล

ระยะห่างเพียงนิดนั้น ทำให้ธนาได้กลิ่นหอมเย้ายวนที่ผสมผสานกับกลิ่นเหล้าร้อนแรงจากตัวของหญิงสาว

กระตุ้นสัญชาตญาณบางอย่างในกายให้ตื่น โดยเฉพาะบริเวณหน้าขา

แต่ก็รีบดึงสติกลับมาได้ ปัดไล่ความคิดด้านมืด ผละออกห่างจากหญิงสาวในทันที

มึงกำลังคิดอะไรอยู่วะ นี่น้องนะเว้ย! น้อง…

ต้องเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าแน่ ๆ อยู่ดี ๆ เขาถึงมองพิชชามีเสน่ห์ขึ้นมา

สงสัยเขาต้องละเลิกเครื่องดื่มชนิดนี้ไปตลอดชีวิตเสียแล้ว

เช็คอินเรียบร้อย พนักงานของรีสอร์ทก็พาชายหนุ่มมาที่ห้องพัก เมื่อแนะนำสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ภายในห้องพักเสร็จเรียบร้อยก็ปล่อยให้แขกพักผ่อนตามอัธยาศัย

ธนาอุ้มพิชชาไปที่เตียงแล้วเขาก็เข้าไปในห้องน้ำ ชำระล้างร่างกายจนรู้สึกสบายเนื้อสบายตัวแล้วก็กลับออกมาในชุดคลุมของโรงแรม เนื้อผ้าแนบเนียนไปกับบ่ากว้าง เขาผูกเชือกไว้ที่เอวหลวม ๆ

เห็นพิชชายังนอนหลับอยู่บนเตียงนุ่ม ๆ ก็เดินไปที่กระจก ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมที่เพิ่งสระมาใหม่ ๆ เจ้าของร่างสูงยืนผิวปากอย่างคนอารมณ์ดี ไม่คิดว่าคนที่สลบไปเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จะตื่นขึ้นมาตอนนี้

“ฟินน์ถึงบ้านแล้วเหรอ” ความรู้สึกแรกตอนที่ลืมตาขึ้น พิชชารู้สึกหนักอึ้งที่ศีรษะของตัวเอง พยายามจะหยัดตัวขึ้นมานั่ง แต่ก็รู้สึกเหมือนโลกกำลังหมุนอยู่ จึงทิ้งศีรษะกลับลงไปที่หมอนใบนุ่มตามเดิม

ไม่ทันสังเกตสิ่งรอบข้าง ธนาก็เดินมาหยุดอยู่ที่ข้างเตียง มือข้างหนึ่งยังจัดการกับเรือนผมที่เปียกชุ่ม

“ไง ฟื้นแล้วเหรอ” น้ำเสียงราบเรียบดังขึ้นเหนือศีรษะของหญิงสาว กลิ่นหอมของสบู่เหลวลอยมาเตะจมูกคนที่นอนอยู่ เธอจึงพยายามปรือตามองอีกครั้ง

อาการของเธอตอนนี้ไม่ได้ใกล้เคียงคำว่า ‘สร่างเมา’ แต่ยังพอมีสติรับรู้ จำได้ว่าไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เธอเป็นคนชวนธนาออกไปดื่ม แถมยังดวลเหล้ากันไปหลายยก

ปริมาณแอลกอฮอล์ในร่างกายส่งผลให้พิชชาสูญเสียสติสัมปชัญญะไปส่วนหนึ่ง ไม่ทันสังเกตว่าอีกฝ่ายสวมชุดอะไร

ไม่สังเกตกระทั่งว่าตอนนี้เธอไม่ได้นอนอยู่ที่ห้องของตัวเอง

ก่อนเธอจะคบหากับแทนไท เวลาออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ แล้วขับรถกลับไม่ไหว เธอก็จะโทรให้ธนามารับ แทนที่จะเป็นพี่ชายคลานตามกันออกมาอย่างพิชยะ ด้วยเหตุนี้พิชชาจึงไม่ลุกขึ้นมาเอะอะโวยวายที่เห็นชายหนุ่มอยู่ในห้องด้วย

แม้จะชอบบ่นว่าเธอทำตัวเป็นภาระ แต่เพื่อนของพี่ชายคนนี้ก็พึ่งพาได้เสมอ และสาเหตุที่ธนายังอยู่ในห้องของเธอคงเหมือนทุกครั้งนั่นแหละ

เขาจะกลับออกไปก็ต่อเมื่อแน่ใจว่าเธอหลับสนิทแล้ว

ถึงปากจะร้ายชอบกวนประสาทเธออยู่บ่อย ๆ แต่ในเวลาแบบนี้เขาก็เป็นคนที่ใจดีกับเธอที่สุด