ตอนที่ 21 เมื่อรู้สึกรัก
2775 คำ
ตอนที่ 21 เมื่อรู้สึกรัก
+++แทน+++
โอย...มึนชิบหาย ผมขยับตัวบิดขี้เกียจ หืม...ไอ้เหี้ยมันจะเกินไปแล้วนะ ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง มันไม่ถูกต้อง
ย้ำอีกทีมันไม่ถูกต้อง ...เพราะแม่งถูกตั้ง...ตั้งเด่เลยมึง ผมสะดุ้งลุกพรวดขึ้นมานั่งตัวตรง หันซ้ายหันขวาตกใจจนเกือบหงายหลังตกเตียง ก็ไอ้ที่มันแข็ง ๆ ตั้ง ๆ เป็นแท่งๆ อยู่ใต้ผ้าห่มอ่ะ...ไอ้เหี้ยพี่โฬม
“ไอ้พี่โฬม” ผมเรียกชื่อเจ้าของเสาธงตั้งเด่นั้นเสียงดัง ผม
ฟาดฝ่ามือใส่แผ่นอกของคนที่นอนยิ้มเผล่อยู่ตรงหน้า มึงเข้ามาตอนไหนเนี่ย อ่าวแล้วไอ้ชิบหายหกตัวเมื่อคืนมันไปไหนซะแล้ว พวกมึงนะพวกมึง ทิ้งกูจนได้ไอ้เพื่อนเวร เมื่อคืนยังแดกเหล้าสาบานเป็นพี่น้องกัน บอกจะไม่ทิ้งกูไอ้ชิบหาย เดี๋ยวพวกมึงได้เจอตีนกูหนักกว่าตีนไก่แน่
“อย่าเสียงดังสิ” ไอ้คนผีทะเลตรงหน้าผมจุ๊ปาก ดึงผมเข้าไปกอด
“จะทำอะไร”
ผมขืนตัวออกห่างมันเพราะไอ้ที่ ตุงๆ แข็งๆ ตรงหว่างขามันดันหน้าท้องผมอยู่ ไอ้สัดเอ้ยอย่ามาเร้าอารมณ์กูนะ ต่อมภูมิต้านทานกูต่ำ มึงเอาเสาธงมึงไปไกล ๆ กูเลย
“ไม่ได้ทำอะไรแค่อยากกอดให้หายคิดถึง” คิดถึงบ้านป้ามึงสิ มึงกับกูเจอกันอยู่ทุกวัน มึงมันไอ้คนตอแหล แถจนสีข้างถลอกแล้วไอ้สัด คิดถึงอย่างเดียวมึงจะแข็งขนาดนี้มั้ย ไอ้ที่คิดถึง มึงคิดถึงอะไร ไอ้สัดพี่โฬม เอาเสาธงมึงไปไกล ๆ กู
“อื้อ...”
ผมพยายามเบี่ยงหน้าหลบ เพราะไอ้คนเอาแต่ใจมันซุกใบหน้าเข้าหาผม นี่มึงไม่ได้โกนหนวดมากี่วันบอกกูมานะ ไซ้มาแต่ละทีกูแสบไปทั้งตัว อื้อ......นี่หนวดหรือแปรงทองเหลืองไอ้สัด
“เจ็บ” ผมร้องบอกมันพร้อมเอามือดันหน้ามันออก ได้ผลแฮะไอ้พี่โฬมชะงัก
“เป็นอะไรครับ” มันเอามือจับหน้าผมพลิกไปมาเหมือนสำรวจ
“หนวดอ่ะ เจ็บ”
ผมยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าตัวเองเบา ๆ เพราะแม่งแสบไปทั้งหน้า นี่ถ้าล้างห้องน้ำไม่มีแปรงกูแนะนำให้มึงเอาหน้ามึงแถไปตามพื้นกระเบื้องรับรองสะอาดเอี่ยม หนวดเหี้ยไรเนี่ยแข็งชิบหาย ผมเบะหน้าใส่มัน ไอ้พี่โฬมมีสีหน้ารู้สึกผิดนิด ๆ
“พี่ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บ”
เสียงขอโทษแผ่วเบาเหมือนเสียงกระซิบ ผมยิ้มนิดๆ อยู่ ๆ ก็รู้สึกกระดากอายขึ้นมาเฉย ๆ ไม่รู้อายเหี้ยอะไรเหมือนกัน แต่รู้สึกไม่อยากมองหน้ามัน
“อื้อ...”
ไอ้พี่โฬมก้มตัวลงมาจูบที่แก้มผมเบา ๆ ก่อนจะขโมยริมฝีปากผมไป เมื่อกี้มึงฟังกูเข้าใจมั้ยวะ กูบอกว่าเจ็บโอ้ยไอ้เหี้ย มึงจะจูบกูหรือมึงจะถลกหนังกำพร้ากู ไอ้เหี้ยพี่โฬมกูแสบไปทั้งตัวแล้ว
“อ๊ะ...”
ผมเบี่ยงหน้าหลบเพราะไรหนวดแข็ง ๆ สาก ๆ ของมันครูดและถูไปมาตามแรงที่มันซุกไซ้ผมไปทั่ว แรก ๆ ก็เจ็บแต่หลัง ๆ ทำไมกูเสียว...แม่งเร้าอารมณ์สัด ๆ กูนี่ก็แรดขึ้นทุกวัน ปากก็ไล่มันแต่พอมันทำอะไรกูก็ไม่เคยขัดขืนมันสักที โอ๊ยไอ้เหี้ยแทน
“อ๊า”
ผมร้องครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อไอ้พี่โฬมเริ่มจะมือไม้ไม่อยู่นิ่ง มันเลื่อนมือเข้ามาใต้เสื้อนอนของผม แล้วเริ่มปลุกอารมณ์ผมที่ไม่ได้อยู่กับร่องกับรอยให้กระเจิดกระเจิง นิ้วมือสากๆ ของไอ้พี่โฬมเล่นคลึงกับตุ่มไตใต้เสื้อนอนทั้งสองข้างของผมสลับไปมา มันแทรกท่อนขาและหัวเข่าเข้ามาตรงหว่างขาผมแล้วขยับไปมาเสียดสีอยู่อย่างนั้นจนไอ้ลูกชายผมตื่นลุกขึ้นมาตั้งเด่
“อื้อ อ่า” ผมครางออกมาอย่างลืมอาย
“ไอ้เหี้ย”
ผมสะดุ้งสุดตัว เมื่อไอ้พี่โฬมจับมือของผมไปให้สัมผัสกับแท่งเนื้อร้อน ๆ ของมันที่ตอนนี้บอกเลยว่ามันคงพร้อมสู้ศึกเต็มที่ ผมดึงมือกลับแทบจะทันที แต่ไอ้พี่โฬมมันไม่ยอม มันขืนมือผมไว้แล้วเอามือผมให้จับแท่งเนื้อร้อน ๆ เอาไว้อย่างนั้น
หัวใจผมเต้นโครมครามจนมันแทบจะทะลุอกออกมา ฮือ ไอ้สัดเอ๊ยแค่มันมาถู ๆ อยู่หว่างขากู กูก็จะอกแตกตายแล้ว นี่มึงเอามันมายัดใส่มือกูอีก มึงคิดถึงจิตใจกูบ้างมั้ยเนี่ยไอ้พี่โฬม กูอยากตายมึงจะใหญ่ไปไหน ผมรู้ตัวดีว่าตอนนี้มือผมสั่นไปหมด สมองทำงานช้ามากเพราะประมวลผลอะไรแทบไม่ได้เลย
ไอ้พี่โฬมพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างผม แล้วสะบัดผ้าห่มผืนหนาให้มันหลุดไปพ้น ๆ ประกบจูบผมอีกครั้งอย่างหนักหน่วง มันดูดซับทุกอย่างของผมไปจนหมด ไอ้พี่โฬมเลื่อนมือไปช้อนเอวผมจากด้านหลังแล้วดึงเอวผมให้เด้งเข้าหาตัวมัน สัดเอ๊ยเสียวโคตรๆ ผมแอ่นตัวเข้าหามันอย่างลืมตัว ยกแขนทั้งสองขึ้นโอบรอบคอมันไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งยังคงจับแท่งเนื้อของมันแน่น แล้วไม่รู้อะไรดลใจให้ผมรูดมือข้างนั้นขึ้นลงให้มัน
“อ๊าแทน”
เสียงมันครางอยู่ข้างหูผม ตัวมันเกร็งไปหมด ไอ้พี่โฬมจัดการถอดกางเกงนอนของมันออกอย่างรวดเร็ว จนผมตกใจ ชิบหายแล้วกู.......อีกแล้วเหรอเนี่ย
“อื้อไม่เอานะ” ผมร้องบอกมันอย่างหวาด ๆ รีบปล่อยมือออกจากท่อนเนื้อของมันทันที
“ครับ” ไอ้พี่โฬมตอบรับผม แล้วรั้งผมให้ลุกขึ้นนั่ง
ไอ้พี่โฬมนั่งเหยียดขายาวไปทางหัวเตียง ส่วนผมนั่งคร่อมตัวมันอยู่ ท่อนเนื้อขนาดใหญ่จนเกือบเท่าแขนผมตั้งโด่ชี้มาใส่หน้าผม ไอ้พี่โฬมโน้มใบหน้าผมลงไปจูบอีกครั้งพร้อมกับเริ่มใช้มือที่ชำนาญการของมันเร้าอารมณ์ผมที่ยังกล้า ๆ กลัว ๆ
ไอ้พี่โฬมถอดเสื้อผมออกไปตอนไหนไม่รู้ ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ขนผมลุกซู่ไปทั้งตัว ผมไม่รู้จะเอามือไปไว้ไหน มันเล่นของผม ผมก็เลยเล่นของมันบ้าง
ผมใช้นิ้วบดขยี้เล่นไปกับไอ้สองตุ่มซ้ายขวาสีน้ำตาลของมันบ้าง ไอ้พี่โฬมร้องครางออกมาจนฟังไม่รู้เรื่อง ผมขยับบั้นเอวสอบเข้าหาท่อนเนื้อมัน เพราะผมเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไอ้ลูกชายของผมมันก็ตื่นตัวตั้งตรงไปท้าประลองกับไอ้บิ๊กเบิ้มของไอ้พี่โฬมอยู่อย่างนั้น ไอ้ลูกรักของพ่ออย่าไปท้ามัน มึงสู้มันไม่ไหวหรอก
“อ๊า”
ผมร้องครางพยายามเบียดตัวเข้าหาคนตัวโต ผมเสียวจนแทบทนไม่ไหว แท่งเนื้อสองแท่งที่เสียดสีกันไปมาตรงหน้าผมแม่งโคตรสยิวเลย วันนี้ไอ้พี่โฬมไม่ได้ใช้มือรูดเหมือนครั้งก่อนแต่แม่งก็ยังเสียวจนผมทนไม่ได้
“พี่โฬม” ผมร้องเรียกชื่อคนตรงหน้าเสียงแหบพร่าไปหมด สมองผมเบลอไปหมดแล้วตอนนี้
“ครับน้องแทน” ไอ้พี่โฬมตอบรับผมเสียงหวาน
“ผมเสียว” ผมซุกหน้าเข้าหาซอกคอไอ้พี่โฬมสองแขนโอบรอบคอมันแน่น
“เสียวเหรอครับคนดี อยากให้พี่ทำให้เสร็จมั้ย” ไอ้พี่โฬมกระซิบถามผมข้างหู
“ทำ...พี่โฬมทำให้หน่อยไม่ไหวแล้ว” ผมพยักหน้ากัดปากตัวเองแน่น สั่นไปทั้งตัว
“อยากให้พี่ทำใช่มั้ยครับ” มันถามผมย้ำ
“ทำ..เร็ว ๆ” ผมใช้กำปั้นทุบหลังไอ้พี่โฬมหนัก ๆสองทีอย่างหงุดหงิด
ไอ้พี่โฬมส่งยิ้มให้ผมก่อนจะตวัดร่างผมให้นอนหงายแล้วกระชากกางเกงนอนของผมปลิวหายไปด้วย ไอ้พี่โฬมจับขาทั้งสองข้างของผมแยกออกแล้วจับไปพาดบ่ามันไว้ มือข้างหนึ่งมันใช้ดันสะโพกผมขึ้นมาสูง ๆ แล้วไอ้พี่โฬมก็ใช้ปากดูดกลืนท่อนเนื้อผมหายเข้าปากมันไปทั้งแท่ง
“อ๊า”
ผมจิกหัวไอ้พี่โฬมแน่น มันรูดริมฝีปากเข้าออกอยู่สักพักก่อนจะปล่อยเอวผมลง แล้วพุ่งตัวขึ้นมาจูบปากกับผมอีกครั้ง ไอ้พี่โฬมลากลิ้นลงไปจนถึงหน้าท้อง และเลยต่อไปอีกจนถึงท่อนเอ็นแข็ง ๆ ที่กำลังชูคอรอไอ้พี่โฬมอยู่ ไอ้พี่โฬมลากลิ้นสาก ๆ ดูดส่วนหัวแล้ววนนิ้วไปรอบ ๆ และลากลิ้นลงมาจนสุดโคน ลากลิ้นล้อเล่นกับลูกกลม ๆ สองลูกข้าง ๆ พร้อมกับอมแล้วดูดมันเบาๆ
“ซี้ด อ๊าพี่โฬม” ผมร้องเรียกชื่อเจ้าของลิ้นนั้นอย่างเสียวสุดขีด
ไอ้พี่โฬมเหมือนไม่ฟังผมแล้ว มันลากลิ้นเล่นไปมา แล้วเอาปากครอบครองท่อนเนื้อผมจนหมดไอ้พี่โฬมรูดขึ้นรูดลงไปตามจังหวะที่มันกำกับเอง สลับกับดูดส่วนหัวให้ผม มืออีกข้างมันคลึงเคล้าลูกกลม ๆ ผมเล่นอย่างชำนาญ
“พี่โฬมเร็ว ๆ หน่อย อย่าหยุดนะ”
ผมจับหัวไอ้พี่โฬมไว้แน่น ไอ้พี่โฬมมันรูดต่ออยู่อีกสี่ห้าทีผมก็กระตุกไปทั้งตัว มือคว้าเอาหมอนมาปิดปากก่อนจะร้องครางออกมาเสียงดัง ผมหมดแรงทิ้งตัวนอนแผ่ไปกับเตียงโดยยังมีหมอนปิดหน้าผมอยู่
เดี๋ยวนะเสร็จเหรอ...ผมเสร็จใส่ปากไอ้พี่โฬมนี่หว่า ผมเปิดหมอนออกทันเห็นไอ้พี่โฬมใช้มือรูดของตัวเองแล้วพ่นน้ำสีขาวข้นๆ นั้นใส่หน้าท้องผมจนเลอะไปหมด
ไอ้พี่โฬมโน้มตัวลงมาหาผม จูบซับใบหน้าผมเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ มันเอื้อมมือไปหยิบเสื้อนอนที่ถอดวางอยู่ตรงปลายตีนผมมาเช็ดน้ำขาว ๆ นั่นออกจากตัวผม แล้วทิ้งตัวลงมานอนข้าง ๆ ผมก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
“เมื่อไร่จะยอมพี่สักทีล่ะ” ไอ้พี่โฬมกระซิบถามผม
“นี่ยังไม่ยอมอีกเหรอ” ผมก้มหน้านิ่งรู้สึกอายชิบหายเลย ไอ้แทนมึงมันแรด
“พี่หมายถึง...เมื่อไหร่จะยอมให้พี่ทำมากกว่านี้” ไอ้พี่โฬมตวัดร่างผมขึ้นไปให้ตัวผมนอนทับอยู่บนตัวมัน
“ไม่รู้โว้ย แต่ถ้าแทนไม่อนุญาต พี่ก็ห้ามทำเข้าใจมั้ย” ผมขู่มัน ไม่รู้หรอกว่ามันจะฟังมั้ย แต่ใครจะไปยอมง่ายๆ แค่นี้กูก็อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว
“ครับผม” ไอ้พี่โฬมยิ้มเจ้าเล่ห์
+++โฬม+++
คนตัวเล็กนอนซุกตัวเข้ามาในอ้อมกอดผมทั้งคืน จะบอกว่าทั้งคืนก็ไม่ถูก เพราะผมเพิ่งได้นอนไปสามชั่วโมงเท่านั้นเอง ตอนนี้หกโมงครึ่งแล้ว
เมื่อวานนี้ขับรถเหนื่อยทั้งวัน แต่พอได้ชาร์ตพลังจากคนร่างเล็กในอ้อมแขน ก็เหมือนความเหนื่อยเมื่อวานจะหายไปหมด เช้า ๆ แบบนี้ไอ้ลูกรักผมตื่นตัวแต่เช้า ผมเอื้อมมือตัวเองไปคลึงมันเล่นเบา ๆ เฮ้อ...ให้ตายเถอะ อยากชะมัด
คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ผ้าห่ม เนื้อตัวนุ่มนิ่มเบียดชิดเข้าหาผม ยิ่งปลุกอารมณ์ผมที่มันอยากอยู่แล้วให้เกิดความต้องการหนักเข้าไปอีก จะทรมานกันไปถึงไหนวะเนี่ย
เมื่อคนข้าง ๆ ตื่น ผมก็ทนไม่ไหวจริง ๆ ขโมยจูบให้หายอยาก ผมจูบรุกหนักไซ้ไปทั่วจนเจ้าตัวเล็กผิวบางประท้วงเสียงหงุดหงิดใส่ผม
“เจ็บ”
เจ้าตัวแสบทำหน้าบึ้งใส่ผม พร้อมกับยกมือบางมาลูบหน้าลูบตา ผมเห็นรอยแดง ๆ ขึ้นเป็นทางตามใบหน้าลำคอ พ่อคนผิวบาง ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบคางและใบหน้าตัวเอง เออผมไม่ได้โกนหนวดมาสองวันแล้ว ตอนนี้มันขึ้นมาเป็นตอ ๆ แข็งทีเดียว แต่จะให้หยุดตอนนี้เหรอ มันจะไม่ทารุณผมไปหน่อยเหรอครับ ไม่สนแล้วล่ะตอนนี้
ผมรุกหนักจูบซ้ำอย่างเอาแต่ใจ จนคนตัวเล็กบิดตัวเร่าๆ ร้องครางไม่หยุด เสียงครางกระเส่าอย่างซาบซ่านนั้น ทำให้ผมไม่อยากละทิ้งร่างบอบบางตรงหน้าไปไหนเลยจริง ๆ
ผมจับเอามือเล็ก ๆ นั้นมาเกาะกุมท่อนเนื้อที่พองตัวแข็งขืนเต็มที่ของผม มันปวดหนึบจะแทบจะระเบิดออกมาแล้ว ผมจับมือนั้นขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ น้องแทนซุกหน้าเข้ามาหาผมไม่กล้าสบตา
“อื้อ...ไม่เอานะ” น้องแทนประท้วงผมเป็นระยะ ๆ
“ครับ” ผมตอบรับ แต่ในใจคิดไปไกลแล้วครับ
ผมลุกขึ้นนั่งเหยียดยาวตรง แล้วรั้งร่างคนตัวเล็กกว่าให้ขึ้นมานั่งคร่อมหน้าขาของผม เลื่อนมือไปจับรูดท่อนเนื้อขนาดพอดีตัวของคนตรงหน้า ผมรูดคลึงอย่างรู้จังหวะว่าคนตรงหน้าผมชอบแบบไหน
สักพักน้องแทนก็เอื้อมมือมาจับของผมบ้าง ให้ตายเถอะ ผมแทบทนไม่ไหว ยิ่งมือเล็ก ๆ สั่น ๆ นั่นรูดขึ้นลงผมรู้ว่าน้องแทนไม่ได้เก่งกาจ ชำนาญเรื่องพวกนี้เลยสักนิด แต่มันยิ่งกลับทำให้ผมรู้สึกชอบมาก ชอบที่จะได้แกล้งคนน่ารักของผม
“พี่โฬม” น้องแทนร้องเรียกชื่อผมเสียงแหบพร่า
“ครับนองแทน” ผมตอบรับเสียงหวาน ดึงใบหน้าหวานมาจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ผมเสียว” น้องแทนซุกหน้าเข้าหาซอกคอผม ท่าทีออดอ้อนทำให้ผมแทบขาดใจ
“เสียวเหรอครับคนดี อยากให้พี่ทำให้เสร็จมั้ย” ผมถามย้ำเพราะผมเองก็เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“ทำ...พี่โฬมทำให้หน่อยไม่ไหวแล้ว” น้องแทนพยายามแอ่นสะโพกเข้าหาผม
“อยากให้พี่ทำใช่มั้ยครับ” ผมย้ำแกล้งคนตรงหน้า
“ทำ..เร็ว ๆ” น้องแทนใช้กำปั้นทุบหลังผมรัว ๆ แขนทั้งสองข้างโอบรอบคอผมจนแน่น
“ซี้ด อ๊าพี่โฬม”
เสียงร้องครางของเด็กเอาแต่ใจระงมห้องไปหมด ผมใช้ปากรูดรั้งดูดดุนท่อนเนื้อนั้นไว้ในปาก ส่วนมืออีกข้างก็เคล้าคลึงลูกบอลกลม ๆ นั้นไปมา
“พี่โฬมเร็ว ๆ หน่อย อย่าหยุดนะ”
เสียงคนน่ารักหอบหายใจเป็นห้วง ๆ ตัวเกร็งไปหมดผมเห็นจากหางตาว่าน้องแทนคว้าเอาหมอนมาปิดหน้าเอาไว้ แล้วร้องครางออกมาเสียงดัง คงใกล้แล้วละ ผมเร่งจังหวะใช้ปากรูดขึ้นลงเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น มืออีกข้างก็รูดของตัวเองไปด้วยเป็นจังหวะพร้อมกัน
“อ๊า”
น้องแทนกระตุกตัวเกร็ง น้ำคาว ๆ รสชาติหวาน ๆ พุ่งเข้าใส่มาในปากผม ผมไม่ได้รังเกียจโดยเฉพาะของคนที่ผมรัก น้องแทนเด้งตัวลุกขึ้นมามองหน้าผมอย่างตื่น ๆ เหมือนเพิ่งนึกอะไรออก คงจะเพิ่งนึกได้ว่าเสร็จใส่ปากผมน้องแทนหน้าแดงยกหมอนขึ้นมาปิดหน้าอีกครั้ง
“เมื่อไร่จะยอมพี่สักทีล่ะ” ผมกระซิบถาม จูบซับบนเรือนผมสีดำสนิทนั้นประคองกอดร่างบางไว้กับอก
“นี่ยังไม่ยอมอีกเหรอ” น้องแทนไม่ยอมสบตาผม ตอบผมเสียงแผ่วใบหูแดงจนเห็นได้ชัด
“พี่หมายถึง...เมื่อไหร่จะยอมให้พี่ทำมากกว่านี้” ผมรู้ว่าน้องอายแต่ก็อยากแกล้งคนตัวเล็กเหลือเกิน ก็น่ารักขนาดนี้ไม่แกล้งได้ยังไงไหวจริงมั้ยครัย
“ไม่รู้โว้ย แต่ถ้าแทนไม่อนุญาต พี่ก็ห้ามทำเข้าใจมั้ย” เสียงขู่เอาเรื่องทำให้ผมยิ้มได้ เออ...ก็ต้องทนแหละนะ ก็รักไปแล้วนี่ถึงให้รอยังไงก็ต้องรอ
- ผู้เขียน
