"ก็เธอน่ารักจริง เฮียจะแกล้งทำไม"
"ถ้าเฮียยังไม่หยุดอีกนะ คืนนี้แพรจะลงมานอนที่ห้องข้างล่าง" เอาสิ ถ้าไม่หยุดอีกฉันจะทำแบบที่พูดจริงๆ ด้วย
"โอเค หยุดก็ได้ งั้นนวดไหล่ให้เฮียหน่อย โคตรเมื่อยเลย" พอเฮียไคสั่งฉันจบ เขาก็วางต้นคอแนบไว้กับขอบโซฟา ก่อนจะที่จะหลับตารอให้ฉันนวดให้ ฉันที่เห็นแบบนั้นแล้วก็เลยวางมือทั้งสองข้างลงบนไหล่กว้างๆ นั้นไว้ก่อนจะนวดเบาๆ ให้
แต่ขณะที่ฉันกำลังนวดเฮียไคอยู่ ฉันก็จับจ้องไปใบหน้าหล่อๆ ของเขาไม่วางตาเลย แอบมองดวงหน้าหล่อๆ ที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเขาหล่อมาก
และหล่อแบบนี้มาตั้งแต่วันที่ฉันตัดสินใจเอาดอกไม้ไปให้เขาในวันวาเลนไทน์วันนั้น จมูกเอย กรอบหน้าเอย ริมฝีปากเอย ผิวเอย รวมๆ แล้วเฮียไคเขาหล่อเหมือนไม่มีอยู่จริง หล่อเหมือนพระเอกนวนิยาย หล่อแบบหล่อจริงๆ
"จ้องมองกันขนาดนั้น ชวนขึ้นเตียงเลยไหม" ประโยคหน้ายังไม่ได้ลืมตาหรอกแต่ไอ้ประโยคหลังเนี่ยสิ
