ผู้หญิงคนนี้ ไว้ใจได้แค่ไหน
1226 คำ
[ทศพล Talk]
ผมเดินทางไปดูการก่อสร้างที่โคราชหนึ่งคืน และอุดรอีกหนึ่งคืน ก่อนจะกลับมาที่ขอนแก่น พอมาถึงก็เห็นว่ามีรถที่คุ้นตาจอดอยู่โรงจอดรถ แอบกดดันเหมือนกัน ที่ต้องคุยกับพ่อในตอนนี้ เพราะผมรู้ว่าเขาจะถามเกี่ยวกับเรื่องอะไร
“เข้าไปในห้อง แล้ววันนี้ห้ามออกจากห้องเด็ดขาด”
ผมออกคำสั่งกับนับดาว เธอก็เข้าใจที่ผมพูดอย่างรวดเร็วรีบพยักหน้ารับแล้วแบกกระเป๋าตัวเองกลับเข้าห้อง ส่วนผมก็เดินแยกออกมาที่บ้านใหญ่ และตรงไปยังห้องรับแขก จุดโซฟาตัวประจำที่พ่อชอบมานั่ง ยืนดูนกยืนดูต้นไม้ไปตามประสา
“มาถึงนานแล้วเหรอพ่อ”
ผมเดินเข้ามาในห้องโถงกว้าง ๆ แล้วปลดเสื้อคลุมของตัวเองออก จากนั้นก็เดินไปหยิบน้ำที่เตรียมไว้อยู่บนโต๊ะขึ้นดื่มอย่างกระหาย
“เพิ่งมา แต่ทันได้เห็นว่ามึงพาสาวสวยที่คุ้นตากลับเข้าบ้านมาด้วย”
คนร่างกำยำที่แม้อายุจะปาเข้าเลขหกต้น ๆ หันกลับมามอง แม้อายุของเขาจะมากขึ้นทุกปี แต่รูปร่างและหน้าตาของเขาไม่ได้วิ่งใกล้อายุเลย ซ้ำยังดูหนุ่มแน่น จนใคร ๆ ต่างก็แซวว่าเขาเป็นหนุ่มพันปี
“เรื่องมันยาวน่ะพ่อ”
“ฉันเพิ่งมา อยู่ฟังได้ถึงเช้าเลยละ”
อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยท่าทางสบาย แต่กลับสุขุมและเยือกเย็น ก่อนจะเดินเข้ามานั่งตรงหน้าผม แต่ยังไม่พูดอะไร เพราะป้าบานกำลังเดินเข้ามาเอาน้ำชามะนาวมาเสิร์ฟ
“แหม กินชานะนาวซะด้วย คิดถึงเมียเก่าปะเนี่ย”
ผมแซวยิ้ม ๆ แต่ก็ต้องหุบยิ้มกะทันหันเพราะถูกเขาเอาคืน
“คิดถึงฉันก็ทำแค่ขับรถไปส่อง ฉันไม่ได้รับเข้ามาอยู่ในบ้านเหมือนแก”
คนอายุมากกว่าเชือดนิ่ม ๆ จนแทบกระอัก จนผมต้องยอมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาได้รับรู้
“จำได้ไหมที่ผมบอกว่าไอ้นุทินมันค้ามนุษย์ แล้วผมก็ช่วยออกมาได้ยี่สิบคน”
คนได้ฟังนิ่งไปสักพักในจังหวะที่กำลังยกแก้วชามะนาวขึ้นทาบริมฝีปาก พร้อมกับเปรยตาขึ้นมองผม
“นับดาวคือหนึ่งในนั้นเหรอ”
ผมลำบากใจที่จะตอบรับ เพราะไม่อยากให้พ่อมองเธอไม่ดี ทั้งที่ผมไม่จำเป็นต้องปกป้องเธออีกแล้ว แต่มันติดเป็นนิสัยจนแก้ไม่ขาด
“สอบถามหรือยัง ว่าเธอสมัครใจหรือมีใครขาย”
“เธอบอกว่าสมัครใจ เพราะไม่มีเงิน”
“เหรอ...”
พ่อตอบกลับมาเพียงสั้น ๆ พลันวางแก้วชามะนาวลงบนโต๊ะ พร้อมกับเอนหลังพิงพนักเล็กน้อย
“แล้วทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่”
“พวกไอ้ทินมันตามมาเอาเด็กล็อตเดิมกลับไป ผมไม่รู้ว่าอยู่ไหนจะปลอดภัย เลยเอาเธอมาอยู่ที่นี่ก่อน”
“ไว้ใจได้เหรอ?”
น้ำเสียงของพ่อดูจริงจังขึ้น แววตาของเขามีบางสิ่งบางอย่างที่ทรงพลังจนผมต้องหลบสายตา เพราะผมไม่กล้าพูดเต็มปากว่าเชื่อใจเธอ
“อย่าลืมนะ ว่านับดาวยังเป็นผู้ต้องสงสัยสำหรับเราอยู่”
เพียงแค่พ่อเอ่ยถึงอดีต มันก็ทำให้ผมผวาขึ้นมาในใจ ตอนที่ผมกับนับดาวคบกัน มันเป็นช่วงเวลาที่ดีเหลือเกิน แต่จู่ ๆ เธอก็มีท่าทีแปลก ๆ จนกระทั่งการวางแผนครั้งใหญ่เพื่อจะล้มอำนาจพวกไอ้ทินมาถึง ทุกอย่างวางไว้อย่างแยบยลทุกประการ จนผมไม่รู้ว่าพลาดที่ขั้นตอนไหน มารู้ตัวอีกทีพวกเราก็ถูกตลบหลัง ทุกอย่างพังไม่เป็นท่า หนำซ้ำนับดาวยังมาบอกเลิกตอนที่ผมจมดิ่งลงเหว
ผมพยายามเข้าข้างว่าเธออาจจะแค่ต้องการเวลา แต่ผมไม่มีให้ เธอถึงไปมีคนใหม่ แต่หลักฐานบางอย่างที่เจอก็ทำให้ผมเชื่อใจเธอไม่ได้อีก เธอเป็นคนวางเครื่องดักฟังและสลับเอกสารสำคัญในห้องทำงานของผม แม้จับภาพจัง ๆ ไม่ได้ แต่เธอคือคนเดียวที่เข้าห้องนั้นนอกจากผมกับพ่อ และช่วงจังหวะที่เธอบอกเลิก มันคือจังหวะที่ผมล้มไม่เป็นท่า แค่นี้ก็ชัดเจนแล้วว่าเธอมาเพื่อทำลายผม แล้วก็จากไป และครั้งนี้ ผมฟื้นกลับคืนมาได้และวางแผนที่จะล้มไอ้นุทินอีกรอบ เธอก็กลับเข้ามาในชีวิตของผมอีก จะให้ผมมองเป็นอย่างอื่นได้ยังไง นอกจากต้องการจะกลับมาทำลายผมซ้ำสอง
“รอบนี้เราพลาดไม่ได้เด็ดขาด แกเข้าใจใช่ไหม”
“อืม”
ผมพยักหน้ารับรู้ เพราะพ่อต้องอยู่สู้กับเรื่องนี้มาหลายปี เขายอมทิ้งแม่ ทิ้งไอ้ทิศ เพื่อจะจบทุกอย่างให้ดีที่สุด ถ้าเรื่องนี้จบลงแล้ว เขาจะได้กลับไปใช้ชีวิตที่เขาอยากจะใช้ แต่ไม่รู้ว่าแม่ยังอยากให้เขากลับไปอยู่ด้วยหรือเปล่านะ ก็ทิ้งเขามาเสียดื้อ ๆ เลยนี่ แต่ผมก็เข้าใจเขานะ เพราะถ้าผมกำลังตกเป็นเป้าของความอันตราย ผมก็คงไม่เอาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับคนที่รัก อย่างน้อยในวันที่ผมถูกฆ่า ผมก็มั่นใจได้ว่าเขาต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน
คุยกับพ่อได้สักพักผมก็ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำ พอเดินมาถึงห้องก็รีบทิ้งตัวลงเตียงนอนอันหนานุ่มหลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน ไม่ใช่ว่าผมกำลังเหนื่อยกายหรอกนะ เพราะมากกว่านี้ผมก็ทำมาตลอด แต่ผมแค่เหนื่อยใจ คล้ายกับมีเรื่องเครียดที่สลัดยังไงก็ไม่ยอมหลุดออกไปจากสมองเสียที
“เฮ้ออ”
ผมยกมือขึ้นมาลูบหน้าลูบตาลวก ๆ ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่าง จากนั้นก็ก้มมองดูบ้านพักแม่บ้านที่อยู่ติดกัน ประจวบเหมาะกับที่นับดาวเดินออกมาพอดี
เธออยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวตัดกับกางเกงขาสั้นสีดำ ผมอันเปียกชุ่มถูกเกล้าขึ้นด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่บ่งบอกว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และตอนนี้ก็กำลังตากผ้าอยู่ที่หลังห้องด้วยท่าทางขะมักเขม้น
“เธอร้ายจริง ๆ หรือมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นับดาว”
ผมได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเอง เพราะไม่รู้ว่าตั้งคำถามกับเธอแล้วจะได้รับความจริงหรือเปล่า ผมไม่รู้เลยว่าจะเชื่อใจเธอได้แค่ไหน ตลอดเวลาที่เราเคยรู้จักกันมา นั่นคือตัวตนจริง ๆ ของเธอ หรือเธอแค่ต้องการจะปั่นหัวและสร้างตัวตนอันแสนเปราะบางนี้ขึ้นมากันแน่
แต่ยังไงซะ ผมจะไม่ยอมแบกความสงสัยนี้อีกต่อไป ผมต้องหาทางรู้ให้ได้ ว่าเธอทำอย่างนั้นลงไปจริง ๆ หรือเปล่า และถ้าทำจริง ๆ เธอทำไปเพื่ออะไรกัน?
- ผู้เขียน
