อารอนกับแพทริกขอตัวออกไปด้านนอก ตอนนี้ภายในห้องจึงเหลือเพียงปรียาภัทร วีรณา และหนุ่มน้อยอย่างเจคอปที่หลับปุ๋ยอีกครั้งหลังจากได้ดื่มนมมารดา และคนเป็นบิดาอย่างแพทริกก็จัดการนำลูกชายไปนอนในคลิบเด็กอ่อนที่อยู่ข้างเตียงวีรณาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
วีรณานั่งอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน นัยน์ตาคู่สวยจ้องมองหน้าปรียาภัทรเพื่อนรักตาเขม็ง
“ข้าวหอม มีอะไรจะเล่าให้เราฟังไหม”
“เรื่องอะไรเหรอ” ปรียาภัทรถามกลับ ก้มหน้างุดไม่กล้าเงยหน้าสบตาเพื่อนรักที่กำลังจ้องมองมา
“เรื่องข้าวหอมกับคุณอารอนไง”
“ระ...เรื่องอะไรละ” ปรียาภัทรเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน ก่อนจะถามกลับตะกุกตะกัก
“ไม่ต้องเฉไฉเลย ก็ข้าวหอมกับคุณอารอนน่ะอะไร ยังไง ทำไมถึงมาด้วยกันได้ และไอ้ที่คุณอารอนว่าฝึกเอาไว้อุ้มลูกของเราน่ะหมายความว่าไง” วีรณาจ้องมองหน้าปรียาภัทรอย่างจับผิด ริมฝีปากบางยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นหน้าของเพื่อนรักเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ
“แหม
