อารอนอยากจะปาดเหงื่อที่ใบหน้าของตนเหลือเกิน แต่เขาไม่สามารถทำได้ เพราะมือของเขาเต็มไปด้วยข้าวของพะรุงพะรัง เลยต้องปล่อยให้เหงื่อซึมบนใบหน้าอยู่แบบนั้น
“คุณ ดูนี่สิ ตุ๊กตาตัวนี้น่ารักไหม” ปรียาภัทรหยิบตุ๊กตากระต่ายสีฟ้าตัวขนาดไม่ใหญ่มากขึ้นมาดู ก่อนจะจับมันพลิกซ้ายพลิกขวาเพื่อสำรวจดูว่ามันมีตำหนิมากน้อยเพียงใด “อย่างกับของมือหนึ่งเลยน่ะคุณ”
“ครับ” อารอนตอบรับอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
“ฉันเอาตัวนี้ค่ะ” ปรียาภัทรยื่นมันให้คนขายคิดเงิน ก่อนจะแบมือขอเงินพ่อคนใจป้ำอย่างอารอน “ขอเงินด้วยค่ะ”
“กระเป๋าสตางค์อยู่ในเสื้อแจ็กเก็ตของผม เชิญคุณหยิบตามสบาย”
เมื่อเจ้าของอนุญาต หญิงสาวที่แสนจะขี้เกรงใจไม่รอช้า รีบหยิบกระเป๋าสตางค์ของชายหนุ่มออกมาทันที
“ขอบคุณนะคะ”
เธอยิ้มให้เขาหวานหยด แต่อารอนรู้ดีว่าเธอกำลังยิ้มเยาะที่แกล้งเขาได้มากกว่า ชายหนุ่มทำได้เพียงคาดโทษอีกฝ่ายเอาไว้ในใจ
ปรียาภัทรรับตุ๊กตาที่ใ
