“คุณอารอน ว่างหรือเปล่าคะ” ปรียาภัทรตัดสินใจโทร.หาเขา เพราะไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นไปหาที่ห้อง
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าน้ำเสียงดูไม่ดีเลย” อารอนตอบรับมาตามสาย เสียงของเธอแหบแห้งจนเขาหวั่นใจ
“ช่วยพาฉันไปหาหมอที”
อารอนลุกพรวดพราดโดยไม่ทันกดวางสายเลยด้วยซ้ำ ร่างสูงจ้ำอ้าวเข้ามาในห้องของปรียาภัทรอย่างรวดเร็ว
“ฮันนี่ เป็นอย่างไรบ้าง” อารอนหน้าเสีย ปรียาภัทรหน้าแดงแจ๋ เหงื่อผุดตามใบหน้าเธอเต็มไปหมด ตัวเธอสั่นราวกำลังจับไข้ ซึ่งก็เป็นอย่างที่เขาคิด ตัวเธอร้อนจี๋
“ฉัน…ฉัน…” ปรียาภัทรพูดได้เพียงเท่านั้นเธอก็หมดสติไป
“ฮันนี่!”
อารอนอุ้มร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขน พร้อมเขย่าเรียกเธอไปด้วย แต่ปรียาภัทรไม่ตอบสนองใดๆ กลับมา เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทร.ออก
“โจ้อี้ ช่วยมาหาผมที่ห้องที”
หลังจากที่อารอนวางสายไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขารีบสาวเท้าไปเปิดประตูทันที
“โทษทีนะครับที่ต้องรบกวน
