ชายหนุ่มใช้หลังมืออังหน้าผากมน อุณหภูมิร่างกายเธอคงปกติ เพราะตัวเธอไม่ร้อนมากดังเช่นคราแรก ร่างสูงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก มือหนาเอื้อมไปกุมมือข้างที่ไม่ได้ให้น้ำเกลือเธอไว้เบาๆ ก่อนจะแนบศีรษะกับเตียง แล้วผล็อยหลับไปทั้งที่ยังกุมมือเธอเอาไว้
พยาบาลเข้ามาวัดสัญญาณชีพคนไข้ตอนหกโมงเช้า แต่ทั้งคนไข้และคนเฝ้าหลับสนิท แต่พยาบาลจำเป็นต้องวัดสัญญาณชีพ จึงเลือกปลุกเฉพาะคนไข้ ปล่อยให้คนเฝ้าหลับตามเดิม
“คุณคะ ฉันขอวัดไข้ วัดความดันโลหิตหน่อยนะคะ” พยาบาลสะกิดเรียกปรียาภัทรเบาๆ หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาตื่น
“ฉันอยู่โรงพยาบาลหรือคะ” ปรียาภัทรเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“ใช่ค่ะ แฟนคุณพามาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” พยาบาลตอบพร้อมส่งยิ้มบางๆ ให้
“แฟนฉันงั้นหรือคะ”
“ใช่ค่ะ นั่นไงคะ กุมมือคุณไม่ปล่อยเลย” พยาบาลพยักเพยิดหน้าให้ปรียาภัทรหันหน้าไปมอง
“คุณอารอน!” ปรียาภัทรเรียกเขาอย่างตกใจ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่รู้สึกตัว
“
