เพียะ… เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าชายหนุ่ม แพรไหมยืนเนื้อตัวสั่น เจ็บที่ฝ่ามือมันขึ้นแดงจนชา
“แพรไม่เคยทำอะไรกับพี่น่านฟ้า” เพราะเขากล่าวหาเธอผิด ๆ
“เก่งให้ตลอดคืนเถอะ” สองมือกระชากชุดนอนจนขาดวิ่น เสียงร้องห้ามพร้อมมือที่ปัดป้องให้เขาหยุด แต่อีกคนโทสะมีมากพอ เขารวบมือหญิงสาวเหนือหัว กระแทกจูบอีกครั้ง
จนอีกคนรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือด ความเจ็บทำให้ต้องเผยอปาก เจษฎาได้ทีสอดลิ้นดูดความหวานในปาก เขาใช้ฟันกัดลิ้นแพรไหมจนเธอร้องอู้อี้ในลำคอ มือที่ว่างวางบนเต้าอวบ ใช้นิ้วสะกิดยอดถัน ไม่นานก็แข็งเป็นไตสู้มือ เขาบีบเคล้นจนแดงตามรอยมือ
เขาละจากริมฝีปากมาที่เต้าอวบ ปากที่ครอบครองเต้าแทบจะกลืนกินทั้งเต้า สร้างความวูบวาบเสียวซ่านเสียงครางกระเส่าดังจากริมฝีปากอิ่ม จากมือคอยปัดป้องกลายเป็นยกขึ้นคล้องคอชายหนุ่ม
“อือ” ชายหนุ่มคราง ก่อนละจากเต้ามายังปากหวานอีกครั้ง สองมือถอดเสื้อผ้าตัวเองสลัดทิ้งลงพื้นห้องน้ำ ค
