บทที่ 3 วิศวะร้อนแรง
1233 คำ
มหาวิทยาลัยเปิดเรียนได้สองอาทิตย์ คณะวิศวกรรมศาสตร์ก็เป็นคณะที่ถูกพูดถึงเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะภาคเครื่องกลที่มีหนุ่มหล่อเข้ามาเรียนกันถึงสี่คน หนึ่งในนั้นแน่นอนว่ามีน้องชายของเจ้าขารวมอยู่ด้วย
ออสติน เจโรม ฮันเตอร์ ธีโอ ไปไหนก็จะได้ยินสี่ชื่อนี้ตลอด
"คาบหน้าอย่าลืมเอางานมาส่ง ส่วนวันนี้ก็พอแค่นี้ก่อน" อาจารย์บอกเลิกคลาสเมื่อหมดชั่วโมงสอนซึ่งก็เป็นเวลาเที่ยงตรงพอดี
"เปิดเรียนแค่สองอาทิตย์ก็มีงานให้ทำเลย โคตรเซ็ง" ควีนหันมาบ่นกับเธอ
"ปีสี่ก็แบบนี้แหละ"
"งั้นเที่ยงนี้เราไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันดีกว่า" พอพูดถึงเรื่องของกินควีนก็กลับมาทำหน้าสดใส
"แล้วไอ้อร่อยๆ มันอยู่ที่ไหน"
"โรงอาหารวิศวะ"
กึก...
"ไหนแกเคยบอกว่าอาหารที่นั่นสุนัขไม่รับประทาน"
"ฉันหมายถึงอาหารตาย่ะ"
"ฉันว่าเราไปหาอร่อยๆ ในห้างกินดีกว่า เดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงแกเอง"
"ไม่เอา ตอนนี้ฉันต้องการอาหารตา อีกอย่างแกยังไม่เคยพาฉันไปเจอน้องชายแกเลยนะ"
"ก็เคยเห็นในเพจมหาลัยแล้วไม่ใช่รึไง"
"อยากเจอตัวเป็นๆ อยากรู้ว่าจะหล่อเหมือนในรูปรึเปล่า"
เมื่อเพื่อนยืนกรานเสียงแข็ง เที่ยงนี้เจ้าขาจึงต้องฝากท้องที่โรงอาหารวิศวะอย่างช่วยไม่ได้ แต่พอมาถึงโรงอาหารวิศวะก็ทั้งร้อนและคนเยอะมาก เพราะมีนักศึกษาคณะอื่นมากินด้วย สังเกตได้จากคนที่ไม่ได้ใส่เสื้อช็อปและส่วนมากก็เป็นผู้หญิง...ที่มาก็เพราะอาหารตากันทั้งนั้นสินะ
"นั่นไง! น้องแก"
"เดี๋ยวนั่นแกจะไปไหนควีน" เจ้าขารีบคว้าแขนเพื่อนที่เตรียมสับส้นสูงไปทางโต๊ะที่ออสตินกับกลุ่มเพื่อนนั่งกินข้าวกันอยู่ แต่ละคนออร่ากันมากขนาดมองไกลๆ จากตรงนี้
"ไปหาน้องแกไง"
"ไปทำไม มองจากตรงนี้ก็ได้ ไหนแกบอกมาหาอาหารตา"
"โอ้ย! แค่มองมันจะไปพออะไร" พูดจบควีนก็สะบัดมือเธอออก
"ควีนหยุดเดี๋ยวนี้นะ โอ้ย! ทำไมไม่ฟังกันบ้างเลย" เจ้าขาแทบเอามือกุมขมับกับความเอาแต่ใจของเพื่อน ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินตามไป
"สวัสดีค่ะน้องติน พี่ชื่อควีนนะคะ"
คิ้วเข้มของออสตินเลิกขึ้น เขามั่นใจว่าไม่รู้จักผู้หญิงตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรนักเพราะตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ก็มีผู้หญิงเข้ามาทักแบบนี้จนจำไม่ได้แล้วว่ากี่คน
"ครับ"
"คือพี่เป็นเพื่อนกับเจ้าขา"
"แล้วไงครับ" ออสตินพูดพลางเหลือบไปมองเจ้าขาที่เดินมาถึงพอดี ซึ่งคนพี่ก็รีบหลบตาคนน้องทันที
เจอตอบกลับมาแบบนี้ควีนก็ไปไม่เป็นและรู้สึกหน้าแตกเอามากๆ เพราะตรงนี้ก็มีเพื่อนๆ ของออสตินนั่งอยู่ด้วยและกำลังมองมาที่เธอตาไม่กะพริบ
อีควีนคนนี้อยากจะกรี๊ดดด! กูมาทำอะไรที่นี่ ทำไมกูไม่เชื่ออีเจ้าขาคนสวยตั้งแต่แรก มันก็บอกแล้วว่าไม่ให้มาๆๆ
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่แค่เข้ามาทักทายเฉยๆ"
"ส่วนหนูชื่อฟักแฟงนะคะพี่ควีน" ท่ามกลางผู้ชายตัวใหญ่สี่คน ยังมีฟักแฟงสาววิศวะตัวเล็กที่ช่วยกู้หน้าให้ควีน
"ผมฮันเตอร์ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนครับ" จากนั้นก็เป็นเจโรมและธีโอแนะนำตัวไล่ไปทีละคน
"ส่วนพี่คนนั้นชื่อเจ้าขาใช่มั้ยครับ" ธีโอเอ่ยเพราะเห็นว่าเพื่อนตัวเล็กของควีนเอาแต่ก้มหน้า
"เจ้าขา"
"..."
"อีเจ้าขา!"
"เฮือก! มีอะไรเหรอ"
"น้องธีโอถามว่าแกชื่อเจ้าขารึเปล่า"
"ค่ะ พี่ชื่อเจ้าขา"
"ผมเจโรมครับ ไอ้ธีคนนั้นต่างหาก" เจโรมว่ายิ้มๆ
"เอ่อ ขอโทษทีนะ พอดีพี่สายตาสั้น" เพราะเอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาออสตินเธอเลยไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
"งั้นพวกพี่ไม่กวนแล้วนะ" ควีนได้จังหวะก็รีบลากเจ้าขาออกมาจากโรงอาหารวิศวะทันที
"ต่อไปฉันจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกแล้ว!"
"ก็บอกแล้วว่าอย่ามา"
"ใครจะไปรู้เล่าว่าน้องแกจะเย็นชาซะขนาดนั้น เห็นแกชมนักชมหนาว่าน้องน่ารักอย่างนั้นอย่างนี้"
"ตินตอนเด็กๆ น่ารักจริงๆ นะ แต่อาจจะไปอยู่เมืองนอกนานเลยไม่ค่อยเฟรนด์ลี่"
"ยังจะเข้าน้องอยู่อีก"
"เป็นพี่ไม่เข้าข้างน้องแล้วแกจะให้ฉันเข้าข้างใคร"
ควีนถอนหายใจ อย่าให้รู้นะว่าที่ไหนมีรักษาโรคคนคลั่งน้องเธอจะพาเจ้าขาไปรักษาคนแรกเลย!
@โรงอาหารวิศวะ
"พี่เจ้าขาเป็นพี่สาวมึง?" ธีโอพอจะเดาออกว่าเจ้าขาน่าจะเป็นอะไรกับออสตินสักอย่าง ไม่งั้นตอนแรกควีนคงไม่แนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนกับเจ้าขา
"อืม"
"ทำไมหน้าไม่เหมือนกันเลยวะ" คำถามนี้เจโรมเป็นคนถาม
"เจ้าขาไม่ใช่พี่สาวกูแท้ๆ"
"ถึงว่าสิ แต่ทำไมมึงเย็นชากับพี่สาวตัวเองนักวะ กูเห็นแล้วสงสารพี่เจ้าขาฉิบหาย กลัวมึงจนตัวสั่น ไอ้เหี้ยนี่ก็มองเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ" ฮันเตอร์แขวะ เห็นแล้วหมั่นไส้มันจริงๆ
"แล้วมึงเดือดร้อนอะไร เป็นผัวมันเหรอ"
"ถ้ามึงยอมให้กูจีบพี่เจ้าขา กูก็กล้าเป็นผัวเขานะ"
"อยากเอาก็เอา กูไม่ติด จะฟันทิ้งเล่นๆ ก็ตามสบาย"
ทั้งโต๊ะเงียบกริบเพราะไม่คิดว่าออสตินจะพูดถึงพี่สาวตัวเองแรงขนาดนี้
"แรงไปปะวะติน นั่นพี่สาวมึงนะโว้ย"
"ถ้าพวกมึงอยากเป็นเพื่อนกูอยู่ก็อย่าพูดถึงมันให้กูได้ยินอีก"
พรึ่บ! ร่างสูงผลุนผลันลุกจากเก้าอี้ทันที
"พี่เจ้าขาออกจะน่ารัก ไอ้ตินมันเกลียดอะไรนักหนาวะ" ธีโอเอ่ย
"เรื่องภายในครอบครัวอย่าไปสงสัยนักเลย" ฟักแฟงว่า ถึงจะรู้จักกันไม่นานแต่พวกเราทั้งห้าก็รู้สึกชะตากันมาก และเพื่อนที่ดีก็ไม่ควรจะล้ำเส้นกัน
"งั้นต่อไปนี้ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องพูดถึงพี่สาวมันอีก" เจโรมสรุป ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
"แล้วบ่ายนี้จะเข้ารับน้องมั้ยวะ"
"เข้าทำไปตบมือร้องเพลงปัญญาอ่อนอ่ะนะ" ฮันเตอร์ทำหน้าเซ็งสุดขีด
"ใครจะเข้าก็เข้า กูไม่เข้า เอาเวลาไปเย็xยังมีประโยชน์มากกว่า"
"กูก็ว่างั้น นี่เมื่อคืนกูก็เพิ่งเย็xดาวพยาบาลมา อย่างเด็ด"
พรึ่บ!
ท่ามกลางบทสนทนาหยาบโลนของชายแท้วิศวะ ฟักแฟงทนฟังได้นิดเดียวก็ต้องลุกออกไป ไม่รู้ว่าเธอคิดผิดหรือคิดถูกที่ตัดสินใจมาเรียนคณะนี้
ตัดมาที่ออสติน
พั่บๆๆๆ
"อ๊ะๆๆๆ ตินเบาๆ หน่อยเราจุก" ร่างบางสั่นสะเทือนไปตามแรงกระแทกอย่างไม่ปราณี แท่งร้อนใหญ่ยาวครูดถูจนมดลูกสะเทือนไปหมด ออสตินเย็xดุมาก สมแล้วที่เธอมายั่วให้เขาเย็xถึงที่
- ผู้เขียน
