บทนำ
เสียงข่าวเช้านี้ก้องดังจากโทรทัศน์อย่างต่อเนื่อง ผู้ประกาศวัยกลางคนผู้โด่งดังกำลังรายงานสถานการณ์เลือกตั้งครั้งล่าสุดอย่างดุเดือด
“คุณตรีเท่จังเลยนะคะคุณดาว ตอบสัมภาษณ์นักข่าวเสียคล่องปร๋อเลย”
ตรีศูลผู้ช่วยหาเสียงรุ่นใหม่ไฟแรงที่วางแผนลงสังเวียนสมัยหน้ากำลังตอบข้อสงสัยนักข่าวต่างประเทศด้วยวาจาเรียบนิ่ง แต่กลับเชือดคู่ต่อสู้นิ่ม ๆ เช่นเดิม
“พี่ตรีเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะ” ส่วนเธอคืออิงดาวภรรยาของชายหนุ่มรอยยิ้มหวานบนหน้าจอนั่นแหละ ทั้งคู่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียน และแต่งงานกันทันทีหลังเรียนจบ ด้วยความรักสุกงอมทำให้หลังเข้าพิธีได้เพียงสามเดือนอิงดาวก็กำเนิดทายาทตัวน้อยนามว่าน้องพิงใจ
“ถึงว่าล่ะค่ะสาว ๆ หวีดคุณตรีกันให้เต็มฟีดป้าเลย หน้าก็หล่อ เก่งก็เก่ง”
“ค่ะ ดาวโชคดีมากที่ได้ตรีเป็นสามี” นัยน์ตาเปล่งประกายเหลือบมองหน้าจอ จากนั้นจึงระบายยิ้มอ่อนขณะเอ่ยกับป้าแม่บ้านอย่างภาคภูมิ เธอรักตรีศูลเพราะเขาเก่งกาจ ทั้งยังเป็นคนดี ครั้งแรกที่เจอกันผู้ชายคนนี้ช่วยอิงดาวซึ่งมาจากต่างจังหวัดจากการถูกกรีดกระเป๋าบนรถเมล์ จากนั้นพบเขาอีกทีในฐานะรุ่นพี่ร่วมสถาบัน
“คุณตรีก็โชคดีเหมือนกันที่มีหลังบ้านที่แข็งแกร่งอย่างคุณดาว” แม่บ้านสูงวัยยิ้มแย้ม ตรีศูลหล่อเหลาสมบูรณ์พร้อมทั้งคุณสมบัติและรูปสมบัติก็จริง แต่คุณดาวของหล่อนเพียบพร้อมไม่แพ้สามี
อิงดาวทำหน้าที่ภรรยาไม่ขาดตกบกพร่อง จากสาวน้อยผู้มีฝันต้องการโลดแล่นในวงการนางงาม ทว่าพอรู้ว่าท้องสี่เดือนก็ตัดสินใจละทิ้งทุกอย่าง ดับเปลวไฟแห่งปรารถนา เปลี่ยนบทบาทมาเป็นแม่บ้านควบอาชีพแม่ค้าออนไลน์ กระนั้นเมื่อสบโอกาสหญิงสาวยังแอบเขียนบล็อกสั้น ๆ ให้ความรู้เกี่ยวกับความสวยความงาม
“ข้าวผัดไส้กรอกเสร็จแล้วค่ะป้า ป้ายกน้ำส้มคั้นกับอาหารไปวางบนโต๊ะได้เลย เดี๋ยวดาวขึ้นไปปลุกน้องพิงค์ก่อนนะคะ”
“ได้ค่ะ” แม่บ้านรุ่นเดอะหมุนกายเตรียมทำตามคำสั่งเจ้านาย
“เสร็จภารกิจ” หล่อนถอนหายใจโล่งอก ดวงตาเรียวรีมองตามร่างบอบบางกระทั่งลับสายตาแล้วค่อยกดส่งข้อความรายงานความเคลื่อนไหวในแต่ละวันให้เจ้านายอีกคนรับรู้
ด้านอิงดาวพอขึ้นมาถึงชั้นสองก็ผลักประตูเดินเข้าไปปลุกลูกสาวที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ริมฝีปากอมชมพูฟัดแก้มนิ่มจนเจ้าตัวแสบพึมพำเสียงอ่อน
“เช้าแล้วเหรอคะแม่ดาว” ร่างเล็กเขยิบกายประท้วงรู้สึกไม่อยากให้นิทรารมณ์อันแสนสุขจบลงเลยจริงๆ
“ใช่ค่ะ คนเก่งตื่นไปโรงเรียนได้แล้ว” แต่สุดท้ายเด็กดีย่อมรู้หน้าที่ของตนเอง แพขนตาหนักอึ้งเบิกกว้างทันควันเพราะได้ยินคำว่า ‘โรงเรียน’
“ก็ได้ค่ะ น้องพิงค์ตื่นก็ได้” พิงใจดีดตัวลุกขึ้น โถมกอดอิงดาวแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มมารดาผู้เป็นที่รัก
“คิสค่ะ รักแม่ดาวที่สุด”
“แม่ก็รักหนูเหมือนกัน” มือคู่สวยจึงลูบศีรษะลูก แล้วส่ายหน้ายามเจ้าตัวจิ๋วรีบคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความไวปานสายฟ้า
ทว่าคนเป็นแม่ยังไม่ทันตามไป เสียงแจ้งเตือนจากสมาร์ตโฟนข้างหัวเตียงกลับดึงความสนใจราวกับนาฬิกาปลุก ปลายนิ้วสไลด์ปลดล็อกหน้าจอ จิ้มแอปพลิเคชันไลน์ก็ปรากฏข้อความบางอย่างให้ใจไหวหวั่น
ติ๊ด!
‘แกเห็นภาพนี้ยัง’
‘ภาพอะไร’
ติ๊ง!
เพื่อนสนิทส่งรูปดังกล่าวเข้ามา ภาพหนุ่มสาวนั่งรับประทานร่วมกัน มองเผินๆ เหมือนไม่มีอะไร…
ถ้าผู้ชายที่ยอมให้สาวเจ้าออเซาะนั่นไม่ใช่สามีอิงดาว ภารกิจที่อ้างว่าติดพันจนกลับบ้านไม่ได้แท้จริงคือผู้หญิงคนนี้นี่เอง เหมือนฝันลูกสาวคนสวยของเจ้าสัวที่ครอบครัวตรีศูลหมายมั่นอยากได้เป็นคู่ชีวิตเคียงข้างบุตรชายของพวกเขา