“เท็นจะเอากุญแจไปไหนลูก”
สหทรรศหยุดเท้าแล้วหันมาหามารดา ซึ่งบิดาของเขาก็นั่งอยู่ข้างๆ ท่านด้วย
“ผมก็จะเอาไปเปิดห้องว่าที่ลูกบุญธรรมของคุณพ่อและคุณแม่ยังไงล่ะครับ แต่ผมต้องขอแสดงความเสียใจเอาไว้ล่วงหน้าเลยก็แล้วกัน เพราะว่าที่ลูกบุญธรรมของคุณพ่อคุณแม่กำลังจะเปลี่ยนสถานะเป็นลูกสะใภ้แทน”
ว่าจบร่างสูงก็เดินตัวปลิวขึ้นบันไดวนไป ปล่อยให้รตีตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง มืออวบอูมทั้งสองข้างยกขึ้นทาบอกเอาไว้ ส่วนทรรศนะนั้นทำเพียงมองตามบุตรชายไปจนลับสายตา
“คุณคะ จะไม่ห้ามหน่อยเหรอคะ”
“ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอกคุณ ลูกโตแล้ว แล้วอีกอย่างคนรักกัน งอนกัน ก็ต้องง้อกัน ไม่ใช่เหรอ”
“แต่ตาเท็นทำท่าอย่างกับยักษ์แน่ะ คุณไม่เห็นรึไง”
“มันก็ยักษ์แค่ข้างนอกนั่นแหละ เดี๋ยวพอเข้าไปเจอหนูแยม ไม่แคล้วจะเปลี่ยนเป็นลูกแมวเชื่องๆ”
“ไว้ใจได้เหรอคะ” รตียังคงไม่วางใจนัก
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“อ้าว…” คำตอบของทรรศนะทำให้ร
