“แยม ทำไมพูดแบบนั้น เรารักกันไม่ใช่เหรอ” สหทรรศถามเสียงเครียด กล้ามเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะถูกตัดรอนความสัมพันธ์
“เราเคยรักกันค่ะ แต่ตอนนี้แยมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่ผ่านมาเรารักกันจริงๆ หรือเปล่า” ภวิกาทราบดีว่าตัวเองนั้นรักเขาแน่ แต่เขาล่ะ เขาเคยรักเธอหรือเปล่า เธอชักไม่แน่ใจ
“แยม ทำไมพูดแบบนั้น ที่ผ่านมาแยมไม่เคยรักพี่เลยอย่างนั้นเหรอ” เป็นอีกครั้งที่สหทรรศต้องพูดประโยคเดิมซ้ำๆ ราวคนใกล้เสียสติ กล้ามเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเจ็บอก เพียงแค่คิดว่าที่ผ่านมาคนตัวเล็กไม่เคยรักกัน
“ใครกันแน่ที่ไม่รักคะ” ภวิกาถอนหายใจหนักหน่วง หัวใจดวงน้อยกำลังถูกมือที่มองไม่เห็นกำเอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆ ออกแรงบีบเค้นจนหัวใจรวดร้าว ดวงตาคู่สวยก็รื้นไปด้วยหยาดน้ำตา
“พูดอย่างนี้หมายความว่าไง” คนที่ถูกกล่าวหาว่าไม่รักถามเสียงหนัก ดวงตาคู่คมก็จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยอ
