มันสายไปแล้ว
ปัจจุบัน...
สุพรรณวดีกลับบ้านมาด้วยหัวใจที่เหนื่อยล้า หลังจากที่ออกมาคุยกับสุดโปรดข้างนอก เธอก็ไม่ได้กลับเข้าไปในร้านอีก หญิงสาวเลือกส่งข้อความไปบอกมัลลิกาว่าขอตัวกลับก่อน โดยให้เหตุผลว่ารู้สึกปวดหัวนิดหน่อยเลยอยากกลับมาพักผ่อน
“อ้าว ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วล่ะลูก” สุนีย์ซึ่งกำลังนั่งล้างจานอยู่ชานซีเมนต์ข้างบ้านเอ่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจที่เห็นลูกสาวกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน “วันนี้ไม่มีสอนที่ไหนหรือ”
“ไม่มีค่ะ” หญิงสาวตอบสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา โดยไม่ได้ขยายความต่อด้วยตอนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเกินกว่าจะพูดอะไร สุพรรณวดีวางสัมภาระทุกอย่างลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ก่อนจะถลกแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปหาผู้เป็นมารดาเพื่อจะช่วยล้างจาน
“เอยไม่ต้องลูก เหลือไม่เยอะเดี๋ยวแม่ทำเอง ทำงานมาเหนื่อย ๆ เข้าไปพักผ่อนเลยไป” สุนีย์รีบเอ่ยห้าม ด้วยรู้ดีว่าลูกสาวของตนทำงานหนักมากแค
