ตกลงกันอีกครั้ง
“...เธอไปทุกปี ?” สุดโปรดถามเสียงเบาคล้ายคนละเมอ สมองที่เคยประมวลผลได้ดีเกิดความมึนงงชั่วขณะ เรื่องราวที่เพิ่งได้รับรู้ทำเอาเขาไปต่อไม่ถูก
“ค่ะ เอยไปหาลูกทุกปี ไปคนเดียวด้วย พอรู้ว่าพี่กับลูกย้ายไปอยู่ที่นั่น เอยก็ตั้งใจทำงานเก็บเงิน พอเก็บได้ประมาณหนึ่งเอยก็บินไป แต่ก็ไม่เจอใครเลย” สุพรรณวดีจงใจเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง เพราะเขาควรรู้ว่าเธอพยายามเพื่อลูกขนาดไหน ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาเคยกล่าวหาเมื่อครั้งก่อน “อ๋อ แต่จริง ๆ มีครั้งหนึ่งที่เอยเห็นปลื้มแวบ ๆ เอยจำแกได้จากรูปในนิตยาสารที่พี่เคยให้สัมภาษณ์ วันนั้นแกเดินออกมาจากมินิมาร์ตกับคนคนหนึ่ง ท่าทางมีอายุหน่อย เอยกำลังจะเดินเข้าไปหา แต่แกก็ขึ้นรถไปซะก่อน เอยตามไม่ทัน”
ใบหน้าหล่อเหลาหันไปมองหน้าอดีตภรรยาอย่างไม่อยากเชื่อ เขาไม่รู้ว่าเธอเล่าเรื่องจริงไหม ทว่าพอได้ประสานกับนัยน์ตาสีอ่อนที่เต็มไปด้วยความหนักแน่น บอกได้ว่าสิ่
