ไม่ใช่ความฝัน “สวัสดีครับครูเอย” “สวัสดีครับน้องโอ๊ต” ‘ครูเอย’ ยิ้มรับและทักทายเด็กชายในชุดนักเรียนที่เดินตามพ่อของแกเข้ามา ก่อนจะหันกลับมาบอกลูกชายของตนที่นั่งขมวดคิ้ว ทำหน้าฉงนอยู่บนเตียงให้ทำความเคารพผู้ใหญ่ “ปลื้มสวัสดีครับคุณลุงสิลูก” “สวัสดีฮะ” ปุณยวีร์ทำตามที่แม่บอกอย่างว่าง่าย สายตามองไปยังคนที่อายุไล่เลี่ยกันด้วยความสนใจ พลันนึกสงสัยว่า...เด็กคนนี้เป็นใคร อภิวัฒน์ยิ้มรับพร้อมมองหนุ่มน้อยอย่างใคร่รู้ เขาไม่เคยเห็นหน้าเด็กคนนี้มาก่อน หากใบหน้าของแกมีความละม้ายคล้ายใครบางคน แต่ถ้ามองดี ๆ จะเห็นว่ามีส่วนคล้ายคลึงกับสุพรรณวดีด้วย “หลานหรือครับ” คนถูกถามยิ้ม ยื่นมือออกไปลูบศีรษะของคนที่ตกเป็นประเด็นสนทนา ก่อนจะตอบด้วยความภาคภูมิใจ “ลูกชายค่ะ” “ครับ!?” ชายหนุ่มมีสีหน้าฉงน ไม่ค่อยอยากเชื่อสักเท่าไร เพราะเท่าที่รู้คือสุพรรณวดีโสด เธอยังไม่มีครอบครัว แล้วลูกชายมาจากไหน อภิวัฒน์จึงถ