“ถ้ารวมที่ผ่านมาก็เกือบปีแปดเดือนเลยนะโรส มันหักลบกันไม่ได้เหรอ เหลือ 8 เดือนงี้”
“ไม่ค่ะ หนึ่งปีนี้ห้ามมาหาถึงที่นี่ โทรหาลูกได้แต่โรสจะไม่คุยอะไรกับพี่ภู ถ้ายอมรับข้อเสนอนี้ได้ หนึ่งปีโรสจะพิจารณาวันกลับไปเอง”
“ทำไมต้องหนึ่งปี นานมาก นานเป็นชาติ!!”
“บททดสอบความรักที่โรสอยากจะมั่นใจ ถ้าหนึ่งปีไม่มีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นอีกครั้ง โรสจะเชื่อใจพี่ภูและโรสอยากใช้เวลาหนึ่งปีให้ตัวเองได้ทบทวน ได้คิด ได้มั่นใจในตัวเองเหมือนกันว่าโรสพร้อมและอยากกลับไปเป็นครอบครัวเดียวกับพี่อยู่หรือเปล่า”
“แต่มันนานนะ พี่จะทนคิดถึงเมียกับลูกได้หรือเปล่า ตาย ไอ้ภูตายแน่ ๆ งานนี้”
“มันไม่ตายหรอกค่ะ ถ้าไม่รับข้อเสนอที่โรสให้ งั้นโอกาสก็ไม่ต้องเอา ไม่พูดแล้วนะคะ ไม่เอาคือไม่เอา”
ปณิตากำลังจะเดินหันหลังกลับ ข้อมือเล็กถูกจับไว้ด้วยอุ้งมือหนาใหญ่
“มีอะไรให้ภูวินเลือกได้บ้างล่ะ แค่นี้มันก็ดีมากพอแล้ว โอเค ๆ พี่ยอม ยอม
