เทียนหลงก้าวตรงไปยังห้องรับรองขนาดเล็กที่อยู่ติดกับห้องโถงใหญ่ ที่บัดนี้ต่างคลาคล่ำไปด้วยสมาชิกของชิงหลง ที่นั่นมีการรวมตัวของกลุ่มสมาชิกชั้นสูง เทียนหลงก้าวตรงไปยังผู้อาวุโสที่สุดแล้วทำความเคารพอีกฝ่าย เขาไม่ได้ด้อยกว่าด้วยฐานะ แต่ยินดีกระทำก่อนเพราะอีกฝ่ายคือผู้อาวุโสที่เขาไว้วางใจสูงสุด ผู้ที่เป็นญาติผู้ใหญ่ที่เขาให้ความเคารพเสมอมา...
“ท่านผู้เฒ่าเฉียว...”
“ท่านหลงเป็นอย่างไรบ้าง” ท่านผู้เฒ่าเอ่ยทักทายชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงแหบเครือตามวัย “ผมได้ยินข่าวมาว่าช่วงนี้ท่านหลงมีเรื่องบ่อยๆ” ผู้เฒ่าเฉียวถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ช่วงนี้สถานการณ์ของชิงหลงจะเรียกว่าดีก็ไม่เต็มปาก หากจะเรียกว่าร้ายก็ไม่ได้เช่นกัน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ” เทียนหลงตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ “มันก็แค่เรื่องมดปลวกที่เข้ามาก่อกวนเฉยๆ ขอให้ท่านเฉียวสบายใจได้” เขาย้ำอีกครั้ง ไอ้เรื่องที่ช่วงนี้มักจะมีพวก ‘อ
