“เขาตัดสินใจอย่างนั้นเหรอ?”
น้ำเสียงหานเฟิงกราดเกรี้ยวมาตามสาย หนิงเหอนิ่วหน้าอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก ก่อนจะหัวเราะหึๆ ออกมาเพราะคาดเดาได้ว่าปฏิกิริยาของหานเฟิงจะเป็นเช่นนี้เมื่อเขาบอกแก่อีกฝ่ายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและ...การตัดสินใจของเทียนหลงที่มีต่อรวิสรา...
“อืม…”
หนิงเหอตอบสั้นๆ เมื่ออีกฝ่ายเงียบก็ทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าหานเฟิงคงจะโมโหจนเส้นเลือดในสมองแตกตายไปแล้วหรือเปล่า จึงอดที่จะปลอบอีกฝ่ายไม่ได้
“เอาน่า... อีกไม่นานเทียนหลงก็จะเบื่อผู้หญิงคนนั้น หรือไม่ผู้หญิงคนนั้นก็ทนชีวิตแบบนี้ไม่ได้เอง”
“ฉันก็หวังให้เป็นอย่างนั้น”
หานเฟิงกัดฟันตอบมาตามสาย ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยังไม่เส้นเลือดแตกตาย แต่ท่าทางอาจจะโมโหจนจุกอกจนตาย
“เธอไม่คุ้นเคยกับชีวิตแบบนี้ ไม่นานเมื่อเธอไปแล้ว เทียนหลงก็จะได้รู้ว่าไม่มีผู้หญิงที่ไหนเหมาะสมกับเขาเท่ากับคนที่อยู่ในสังคมเดียวกันหรอก”
ทว่าปลายสายกลับทำให้เขาอึ
