“แกเอาชีวิตฉันได้” เทียนหลงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา ดวงตาคมกริบของชายหนุ่มปรายตามองคนที่คิดอะไรตื้นๆ ด้วยสีหน้าสมเพช “แต่แกไม่มีทางขึ้นไปอยู่เหนือชิงหลงได้”
การจะขึ้นครองชิงหลง กะอีแค่ตราประจำกลุ่มที่สามารถทำให้มอบสิทธิ์ทุกอย่างได้นั้นไม่ได้ช่วยให้เฟิงกุ้ยควบคุม ‘ชิงหลง’ ได้
เฟิงกุ้ยมันก็แค่พวก ‘ลิงได้แก้ว’ อย่างไรมันก็ไม่สามารถบังคับคนใน ชิงหลงได้ สิ้นเขาก็ยังมีอีกหลายคนที่พร้อมจะขึ้นเป็นผู้นำของชิงหลง
สิ้นเขา...แผนการของชิงหลงก็ยังดำเนินต่อไปได้!
อำนาจ…ไม่ได้ต้องการสัญลักษณ์เพื่อที่จะแสดงถึงมัน...หากแต่อำนาจอยู่ที่ตัวบุคคลที่จะ ‘ใช้’ มันต่างหาก
เฟิงกุ้ยมันก็อายุมากแล้ว แก่จนจะตายวันนี้พรุ่งนี้...มันก็ไม่เคยเข้าใจ ‘อำนาจ’ เลยแม้แต่น้อย
ผิดกับลูกสาวของมันลิบลับ!
“ทำไมฉันจะไม่รู้ถึงความสำคัญของตราประจำตระกูลหลงล่ะ แกไม่ควรลืมว่าก่อนจะอยู่จูเชว่...ฉันอยู่ที่ไหนมาก่อน” เฟิงกุ้ยเอ่ยด้
