“เย้ย...แม่ธาร” ทิวเขาหัวใจจะวายแม่มายืนอยู่ข้างหลังไม่ให้สุ้มให้เสียง
“แอบมาทำอะไรอยู่ตรงนี้”
ทิวเขาได้ยินเสียงแม่น่ากลัวแบบนี้ก็รีบเลย รีบกินให้หมดก่อนจะไม่ได้กินอีก
ภูธรเห็นท่าทางกลัวของลูกชายก็กลัวว่าธารมิกาจะโกรธลูกจนถูกลงโทษจึงเอ่ยขึ้น “ธารอย่าโทษลูกเลยนะ พี่แค่อยากมาคุยด้วยนิดหน่อย ๆ หากธารไม่สบายใจพี่จะไม่มาอีก”
แม้ว่าจะเจ็บปวดที่ต้องเอ่ยแบบนี้ แต่เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามายุ่งกับธารมิกาและลูกอยู่แล้ว
ทิวเขาจากตอนแรกกินอย่างเอร็ดอร่อยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าแม่จะดุ แต่พอลุงภูบอกว่าจะไม่มาหาอีกทิวเขาก็เริ่มเสียใจแล้วน้ำตาไหลออกมา
“ลุงภูจะไม่มาหาพี่เขาแย้วเหยอ...ไม่ได้นะพี่เขาก็เหงาน่ะสิ”
ธารมิกาบีบขมับแล้ว จากตอนแรกที่เห็นว่าคนเป็นพ่อน้ำตาร่วงกลายเป็นลูกชายอีกคนที่บีบน้ำตา ให้ตายเถอะนี่เห็นคนอื่นดีกว่าแม่หรือไง เธอทำได้แค่ต้องใจเย็น ๆ ต้องเป็นแม่ที่มีเห็นผล
“ลุงภูไม่ต้องซื้อหม
